Minimalizm i wiara. Czego uczymy się od dwunastu Apostołów? [Komentarz do Ewangelii]

Z Ewangelii według świętego Marka

Jezus przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch. Dał im też władzę nad duchami nieczystymi i przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. „Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien”. 

I mówił do nich: „Gdy do jakiegoś domu wejdziecie, zostańcie tam, aż stamtąd wyjdziecie. Jeśli w jakimś miejscu was nie przyjmą i nie będą was słuchać, wychodząc stamtąd, strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich”. 

Oni więc wyszli i wzywali do nawracania się. Wyrzucali też wiele złych duchów, a wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali.

Posłanie Dwunastu przez Jezusa to ważny moment w Ewangelii Marka, który ukazuje, jak Jezus przygotowuje swoich uczniów do misyjnego zadania. To nie tylko przekazanie władzy nad duchami nieczystymi, ale także praktyczna nauka zaufania i pokory.

Jezus daje uczniom konkretne wskazówki: nie zabierać ze sobą nic poza laską, sandałami i jedną suknią. Ten minimalizm uczy zaufania do Bożej opatrzności. Uczniowie mają polegać na gościnności tych, do których idą, co również pokazuje, jak ważna jest wspólnota i wzajemne wsparcie w wierze.

Strząśnięcie prochu z nóg to symboliczne działanie, które ma na celu przypomnienie, że misja uczniów jest poważna i że ci, którzy odrzucają przesłanie o Królestwie Bożym, ponoszą odpowiedzialność za swoją decyzję. To przypomina nam, że jesteśmy wezwani do głoszenia Ewangelii z odwagą, ale jednocześnie z pokorą akceptując fakt, że nie wszyscy będą nas słuchać.

Wyruszając na misję, uczniowie nie tylko głoszą słowo Boże, ale również czynią cuda: wyrzucają złe duchy, namaszczają chorych olejem i uzdrawiają. Działania te są dowodem na to, że moc Jezusa działa poprzez nich. To również przypomnienie dla nas, że jesteśmy narzędziami w Bożych rękach i że Jego moc może działać przez nas, jeśli tylko zaufamy Jego prowadzeniu.

Jezus, rozsyłając swoich uczniów po dwóch, pokazuje, jak ważne jest wsparcie i współpraca w duchowej drodze. Wspólnota jest kluczowa dla skutecznego głoszenia Ewangelii. Uczniowie są świadkami dla siebie nawzajem i dla innych, co wzmacnia ich wiarę i odwagę.

Czy potrafimy, jak uczniowie, zaufać Bogu i wyruszyć w świat z minimalnym bagażem, polegając na Bożej opiece? Czy jesteśmy gotowi głosić Ewangelię z pokorą, akceptując, że nie wszyscy będą nas słuchać? Ta ewangeliczna perykopa jest wezwaniem do głębokiej refleksji nad naszą wiarą i gotowością do bycia świadkami Chrystusa w naszym codziennym życiu.