Czy zależność emocjonalna w małżeństwie jest dobra?

Człowiek od początku swojego istnienia jest istotą społeczną. Rodzisz się z cechami, które pozwalają ci odnosić się do różnych ludzi przez całe życie, w zależności od etapu, na którym się znajduje. 

W początkowej fazie życia człowiek rozwija szczególną więź z matką; gdy dorośnie, będzie miał kontakt z innymi dziećmi w swoim wieku. A w dalszej przyszłości będzie miał związek ze swoim partnerem czy partnerką. 

Wiedząc, że utrzymywanie kontaktów towarzyskich jest naturalną częścią rozwoju człowieka i że Bóg stworzył nas, abyśmy pomagali sobie nawzajem, zgodnie z naszymi talentami i zdolnościami, zastanówmy się, co się dzieje, gdy relacja społeczna z kimś staje się zależnością? 

Aleteia przeprowadziła wywiad z Lupitą Ramírez, familiolożką, która wyjaśniła, czym jest uzależnienie emocjonalne:

„Zależność afektywna to więź emocjonalna, w której jedna lub dwie osoby są zależni w „nadmiarze” od drugiego i mają nadmierną potrzebę tego, co zapewnia drugi lub dominuje nad drugim, a nawet pozwala deptać własną godność”. 

Jednym z czynników, które czynią związek toksycznym, jest przekraczanie granic zależności emocjonalnej, stwierdziła Lupita. Dodajmy, że w samej zależności nie ma nic złego, bo jest ona konieczna do przetrwania, ale czasami jest ona przekraczana. 

„W małżeństwie konieczna jest zdrowa zależność od współmałżonka, ponieważ jeśli staniemy się zbyt dużymi indywidualistami, może to spowodować zerwanie związku, ponieważ pamiętamy, że w małżeństwie jesteśmy «jednym ciałem»”.

Ale ta zależność wynika z wyboru, z miłości, a nie z braków emocjonalnych, które staramy się wypełnić przez małżonka. 

Niezdrowa zależność ma miejsce wtedy, gdy para przekracza granice, myśląc, że nie mogą bez siebie żyć, a nawet przedkłada potrzeby drugiej osoby nad własne. Zdarzają się przypadki, gdy „uważa się, że bez drugiej osoby moja wartość maleje lub jest zerowa i dlatego usprawiedliwia się krzywdzące działania, aby nie stracić drugiej osoby, godząc się na złe traktowanie”.

Jeśli zastanawiasz się, jakie działania podjąć, aby nie popaść w tę emocjonalną i afektywną zależność, dzielimy się z tobą – przy pomocy naszego specjalisty – trzema działaniami, które pozwolą na utrzymanie zdrowego małżeństwa. 

Warto wiedzieć, że tak jak w życiu, tak i w małżeństwie potrzebujecie siebie nawzajem. Podejmijcie zdecydowaną decyzję, by kochać drugiego i dzielić się wzajemnym wzrostem, szukając szczęścia i świętości. 

Niezbędne jest posiadanie dobrej samooceny, a także właściwej miłości własnej: pomaga nam to głęboko poznać siebie, pokochać siebie tak, jak kocha nas Bóg i leczyć nasze rany. 

Szanujmy wzajemnie przestrzeń osobistą i zachęcajmy do niezależności. Zadbaj o to, abyście oboje mieli czas dla siebie i swoich przyjaciół.

Zasoby te sprawią, że wasze małżeństwo będzie zdrowym i stabilnym związkiem, w którym oboje będziecie mogli się wspierać i pracować jako zespół, nie przekraczając granic drugiej strony ani nie będąc zależnymi od współmałżonka.