Korporał – obrus, na którym spoczywa Ciało i Krew Jezusa

W liturgii każdy przedmiot musi być odpowiedni do sakralnego użytku, ponieważ uczestniczy w materialnym uobecnieniu ofiary i zmartwychwstania Jezusa dla zbawienia świata.

Podczas przygotowania darów, konsekracji i puryfikacji (czyszczenia naczyń liturgicznych po komunii) używa się kilku białych płócien, takich jak palka, korporał, ręczniczek i puryfikaterz. Każde z tych płócien w różnym stopniu chroni lub dotyka świętych postaci, oddając należny szacunek Ciału i Krwi Pańskiej. Są one wykonane z naturalnych włókien (len i bawełna) i ozdobione haftowanymi krzyżami, co podkreśla ich liturgiczną funkcję.

Korporał wziął swoją nazwę od łacińskiego słowa „corpus”, które oznacza „ciało”.

Korporał jest rozkładany na ołtarzu na początku przygotowania darów. Kładzie się na nim następnie patenę, kielich i ewentualnie cyboria, czyli naczynia na komunikanty. W przeszłości hostię umieszczano bezpośrednio na tym obrusie, gdyż symbolizował on całun, w który owinięto zwłoki Chrystusa, którego ofiara uobecnia się podczas Eucharystii. Korporał służy temu, by zapobiec upuszczeniu na podłogę lub ołtarz nawet najmniejszej części Ciała Pańskiego.

Po rozłożeniu korporał ma postać małego kwadratowego obrusa z białego materiału o wymiarach około 50 na 50 centymetrów (może być większy, jeśli trzeba użyć kilku kielichów i cyboriów). Krzyż jest wyhaftowany albo na środku, albo na środku jednego z boku, tak aby podczas konsekracji znajdował się przed kapłanem, poniżej pateny. Składa się go czterokrotnie. Dzięki temu otrzymujemy mały kwadrat, a pozostałe na nim cząstki Ciała Chrystusa są zabezpieczone przed wypadnięciem.

Artykuły o kolejnych elementach bielizny kielichowej będą się ukazywać w najbliższych dniach.