Puryfikaterz, to płótno, którym zbiera się krew Chrystusa

W liturgii nawet najmniejszy przedmiot musi nadawać się do użytku sakralnego. Bierze on niejako udział – w bardzo materialny sposób – w uobecnieniu jedynej ofiary i zmartwychwstania Jezusa dla zbawienia świata. 

Przy ołtarzu podczas przygotowania darów, konsekracji i puryfikacji – czyli czyszczeniu naczyń liturgicznych po komunii – używa się kilku białych płócien – bielizny kielichowej. Palka, korporał, ręczniczek i puryfikaterz, w różnym stopniu chronią lub dotykają świętych postaci i świadczą o szacunku należnym Ciału i Krwi Pańskiej. 

Utkane są z włókien naturalnych (len i bawełna), haftowane krzyżami, co przypomina o ich funkcji liturgicznej.

Puryfikaterz bierze swoją nazwę od jednej ze swoich funkcji – czyszczenia (łac. purificare).

Puryfikaterz jest używany wielokrotnie w czasie mszy. Przynosi się go do ołtarza wraz z kielichem. Leży on pomiędzy czaszą kielicha a pateną, na której spoczywa hostia. Podczas przygotowania darów, konsekracji i komunii umieszcza się go z boku ołtarza, jeśli nie używa się go do oczyszczenia naczyń liturgicznych po przyjęciu Ciała i Krwi Chrystusa. 

Tę wąską chustę kapłan przytrzymuje pod ustami, gdy pije z kielicha, aby Krew nie kapnęła na ołtarz. Służy także do wycierania warg. Kiedy jest zbyt zużyty, należy go spalić.

Po rozłożeniu puryfikaterz ma kształt prostokąta z białego materiału o wymiarach około 50 na 40 centymetrów. Pośrodku, u dołu wyhaftowany jest zwykle czerwony krzyż lub inny motyw religijny, aby odróżnić go od ręczniczka, który jest na ogół mniejszy. Składa się go na trzy części, tak że tworzy wąski pas materiału.

Kolejne elementy bielizny kielichowej zostaną opisane w najbliższych dniach.