Dlaczego przechodzą na katolicyzm? Ankieta wśród angielskich konwertytów

Komisja przeprowadziła szczegółowe wywiady z dziesięcioma osobami (pięcioma mężczyznami i pięcioma kobietami) z szeroko pojętych parafii, a następnie systematycznie przeanalizowała wywiady w celu określenia czynników, które doprowadziły uczestników do Kościoła katolickiego.

Zidentyfikowano sześć kluczowych, powiązanych ze sobą tematów.

Uczestnicy byli bardzo proaktywni w dążeniu do znalezienia duchowego domu i w trakcie tego procesu zdobyli imponującą wiedzę na temat katolicyzmu. W swojej formacji duchowej w dużej mierze korzystali z tego, co prezentują prelegenci na kanale YouTube.

Same intelektualne przesłanki były jednak niewystarczające - współgrały one z doświadczeniami uczuciowymi. W różnych momentach procesu nawrócenia konwertyci doświadczali szczególnych chwil głębokiego duchowego poruszenia, na przykład podczas mszy świętych lub nabożeństw adoracyjnych. Te przeżycia działały jak katalizator.

Przyciąganie uczestników badania do Kościoła katolickiego było stopniowym procesem, w którym kolejne doświadczenia zapewniały większe uznanie dla katolickich wierzeń i praktyk. Często wiązało się to z demistyfikacją istniejących wcześniej uprzedzeń lub nieporozumień.

Odkrycie szacunku dla praktyk katolickich było głównym doświadczeniem, które miało głęboki wpływ na konwertytów, w tym na tych, którzy wcześniej byli zaangażowanymi chrześcijanami innego wyznania niż katolickie.

Droga do Kościoła katolickiego była w dużej mierze procesem zainicjowanym samodzielnie. Jednak po podjęciu decyzji o zostaniu katolikiem kluczową rolę w decyzji o formalnym wejściu do Kościoła odgrywali najczęściej duszpasterze parafialni.

Jeden z rozmówców powiedział: „Wszystko, co słyszałem, miało sens. Słuchałem wielu świadectw... To dopiero zaczynało się rozwijać, a ja wciąż miałem wiele pytań. Wciąż nie byłem pewien nauczania na temat Maryi, czyśćca, modlitwy do świętych i tym podobnych rzeczy. Ale rozwijałem się, nie mogłem przestać, po prostu nie mogłem przestać słuchać i czytać, a jednocześnie czułem się przyciągnięty do Kościoła katolickiego”.

Analiza przeprowadzonych wywiadów sugeruje, że proces podejmowania decyzji przez osobę dorosłą o przejściu na katolicyzm jest w dużej mierze inicjowany przez nią samą i jest długotrwały, złożony i wielowymiarowy. Nie było nagłych nawróceń, podobnie nie było pojedynczej decyzji ani pojedynczego wydarzenia, które dałyby przytłaczające podstawy do wstąpienia do Kościoła katolickiego.