Siedem mitów na temat czystości

Odkrycie teologii ciała zrewolucjonizowało jego życie, gdy miał 20 lat. Alex Deschênes przejął refleksje św. Jana Pawła II i przystępnym językiem dzieli się jego wizją ciała i seksualności. Mówi o czystości, która nie jest sumę zakazów, ale drogę, która, choć jest trudna, prowadzi do radości płynącej z prawdziwej miłości. „Czystość jest cnotą trudną, a jej zdobycie wymaga czasu; musimy czekać na jej owoce i radość kochania, którą przynosi. Ale jest to nieomylna droga do radości” – napisał św. Jan Paweł II. 

Aby rzucić światło na to pojęcie czystości, Alex Deschênes mówi o siedmiu mitach, które krążą wokół niej.

Czystość to coś więcej niż „nieuprawianie seksu”. Czystość oznacza „mówienie prawdy swoim ciałem w każdych okolicznościach”. Jan Paweł II powiedział, że czystość jest „przezroczystością miłości”. To sposób na autentyczną miłość, kontrolę nad swoim ciałem i wolność od pożądań.

Czystość nie oznacza „spętania”. Zobowiązuje zaś do nieczynienia z drugiej osoby przedmiotu służącego zaspokajaniu własnych żądz. Jeśli ktoś pragnie być czysty, a druga osoba w relacji nie, ten właśnie ta osoba jest wezwana do kochania drugiego takiego, jakim jest, z jego wiarą, jego wartościami, jego wyborami i poszanowaniem jego drogi. „Dowód miłości, który wydobywa z siebie to, co najpiękniejsze” – mówi Alex Deschêne. „Nie lękajcie się, gdy miłość wymaga poświęceń” – przestrzegał Jan Paweł II.

Czystość nie ogranicza się do związków przedmałżeńskich. Małżeństwa są także wezwane do życia w czystości w małżeństwie, poprzez oddanie się w swoim ciele w sposób szczery i całkowity.

Czystość nie oznacza już braku pragnień. „Ktoś, kto nie ma już żadnych pragnień, nie jest czysty… jest martwy!”. Pragnienie jest darem od Boga. Bóg wkłada pragnienie w nasze serce. Nie chce stłumić naszych pragnień, chce je „rozpalić”, aby były silniejsze, ale i oczyszczone przez ogień.

Czystość nie ma nas czegoś pozbawiać, ale prowadzić do dawania. To normalne w romantycznym związku, że istnieją bardzo silne pragnienia fizycznej intymności. Wybór czekania jest prawdziwym wyzwaniem. Ale jest to także „sposób pielęgnowania skarbu”, który jest tym piękniejszy, im bardziej jest chciany i oczekiwany. Alex Deschêne bierze przykład ze wspinaczki górskiej. Nie cieszysz się widokiem w ten sam sposób, w zależności od tego, czy poszedłeś na górę pieszo, czy wyjechałeś kolejką linową. Bez wysiłku „widzimy widok i schodzimy na dół”, nie będąc tak naprawdę świadomymi daru, który został mi dany.

Czystość nie jest prostym „nie”. Jest to przede wszystkim „tak” (dla godności drugiego), z którego wypływa kilka „nie”. „Ona jest całkowitym wyborem drugiej osoby przy poświęceniu wszystkiego innego”.

Czystość nie jest pogardą dla ciała i seksualności. Polega na „zintegrowaniu swoich pragnień, aby uczynić je siłą miłości: miłości wolnej, bezwarunkowej, owocnej i całkowitej”.