Jak katoliccy misjonarze spopularyzowali biały chleb na całym świecie?

Kto nie zaczyna dnia od kromki białego chleba… Żarty na bok, ale – kto by pomyślał, że białe pieczywo wcale nie było takim oczywistym przysmakiem, a jego powszechne spożycie w Anglii na początku VII wieku jest konsekwencją… chrystianizacji kraju. Krótko mówiąc, wczesnośredniowieczni misjonarze sprawili, że biały chleb stał się najpopularniejszym rodzajem pieczywa na świecie!

Historyczka Debby Banham, wykładowczyni z Newham College (Cambridge, Wielka Brytania), opublikowała artykuł, w którym wyjaśnia, jaki wpływ na popularyzację białego pieczywa mieli misjonarze. Swój wywód zaczyna od przypomnienia, jak Augustyn z Canterbury, „apostoł Anglików”, nawrócił królów Æthelberht z Kentu, Sæberht z Essex i Rædwald ze Wschodniej Anglii w 604 roku. Otóż on i jego misjonarze przywieźli ze sobą pszenicę potrzebną do zrobienia białego chleba wykorzystywanego do Eucharystii.

Pszenica zniknęła z Anglii wraz z końcem rzymskiej Brytanii. Do czasu przybycia Augustyna chleb był wytwarzany z innych ziaren, więc białego pieczywa nigdzie nie można było znaleźć. Augustyn i misjonarze upewniali się, czy chleb do mszy był wykonany z mąki pszennej. Być może sami wysyłali mąkę albo nawet chleb z Europy kontynentalnej.

Nowo schrystianizowani królowie Anglii docenili importowany chleb. Smakował im lepiej, niż „zwykły” chleb, przygotowywany głównie z orkiszu. Kroniki Bedy, „Ecclesiastical History of English People”, zawierają fragment, w którym synowie króla Sæberht narzekają, że ich chleb... nie był wystarczająco biały.

Zapotrzebowanie na białe pieczywo wzrosło w południowo-wschodniej Anglii, a ostatecznie wykorzystanie pszenicy i młynów do produkcji białej mąki rozszerzyło się na północ kraju. Stamtąd, wraz z późniejszym rozwojem Imperium Brytyjskiego, biały chleb dotarł do terytoriów zamorskich, stając się wkrótce jednym z najpopularniejszych (jeśli nie najpopularniejszym) rodzajem chleba na świecie.