Co robić, jeśli nasza córka chce wstąpić do zakonu kontemplacyjnego?

A jeśli twoja córka ma powołanie? Co mówimy jej jako rodzice? Dajemy wam kilka rad, które mogą być pomocne, kiedy jako rodzice po raz pierwszy usłyszymy taką wiadomość. Jeśli twoja córka mówi ci, że czuje się powołana do bycia mniszką kontemplacyjną, możesz być zaskoczony, zmartwiony a nawet oporny. To normalne, że jako ojciec lub matka chcesz dla swojej córki jak najlepiej i trudno ci zrozumieć jej decyzję. Zachęcamy jednak do rozważenia pewnych aspektów, które mogą pomóc ci towarzyszyć jej z miłością i zaufaniem. 

Twoja córka jest darem od Boga, ale nie należy do ciebie. Ma własną osobowość, własne marzenia i własną relację z Bogiem. Szanuj jej wolność i rozeznanie, nie naciskaj ani nie manipuluj nią. Pamiętaj, że Bóg zna ją lepiej niż ktokolwiek inny i że pragnie jej szczęścia bardziej niż ty.

Być może mamy błędne lub niepełne wyobrażenie o tym, co to znaczy być zakonnicą kontemplacyjną. Może myślisz, że to smutne, nudne lub bezużyteczne życie. Dlatego zachęcamy do zapoznania się z pięknem i bogactwem tego powołania, przeczytania świadectw sióstr, odwiedzenia klasztoru czy rozmowy z zakonnicą. W ten sposób będziecie mogli lepiej zrozumieć sens i misję życia kontemplacyjnego.

Twoja córka nie chce być zakonnicą kontemplacyjną dla kaprysu lub by przed czymś uciec. Chce zostać zakonnicą kontemplacyjną, ponieważ kocha Boga i chce mu poświęcić całe swoje życie. Powołanie jest świadectwem wiary, nadziei i miłości, które może oświecić świat. Żyjąc życiem modlitwy i pokuty z dala od świata, zakonnica kontemplacyjna jest ściśle zjednoczona w solidarności z tymi, którzy cierpią na świecie. Ta solidarność jest określona przez ofiarowanie całej jej istoty dla dobra większego niż ona sama: poświęcenia życia wewnętrznego modlitwy i pokuty dla wspólnego dobra otaczającego ją świata.

Twoja córka potrzebuje wsparcia i zachęty, aby kontynuować swoje powołanie. Nie krytykujmy, nie oceniajmy i nie zniechęcajmy. Przeciwnie, módlcie się za nią, słuchajcie uważnie, podzielcie jej radości i trudności, szanujcie jej czas i rytm. Bądź dla niej wyrozumiałym i bliskim ojcem lub matką, który umie dać jej przestrzeń i pewność siebie.

Bóg jest dobry i wierny. Wie co robi i się nie myli. Jeśli powołał twoją córkę na zakonnicę kontemplacyjną, to dlatego, że ma dla niej i dla całej rodziny wspaniały plan. Nie bój się ani nie martw o przyszłość. Zaufaj Bogu i oddaj Mu swoją córkę z miłością. On da ci pokój i radość, których potrzebujesz.

Każda osoba jest wezwana do przeżywania szczególnego przejawu tego „bezinteresownego daru z siebie” poprzez swoje osobiste powołanie: rodzice poświęcają się dla dobra swoich dzieci; pracownicy służby zdrowia ryzykują własne życie dla zdrowia i dobrego samopoczucia innych; duchowni są zobowiązani do przyjęcia wyzwania życia i głoszenia prawdy bez względu na koszty; Ja wraz z moimi wkrótce siostrami jestem wezwana do uczestniczenia we wszystkich tych cierpieniach w sposób nadprzyrodzony poprzez dar życia kontemplacyjnego.