Analizy genealogiczne, badania DNA i Facebook pomogły im się odnaleźć. Zobaczcie wzruszające wideo!
Chcemy nadal tworzyć dla Ciebie wartościowe treści
i docierać z Dobrą Nowiną do wszystkich zakątków internetu.
Twoje wsparcie jest dla nas bardzo ważne.
RAZEM na pewno DAMY RADĘ!
Morris Sana i o dwa lata młodszy Simon Mairowitz byli kuzynami i najlepszymi przyjaciółmi. W ojczystej Rumunii rozdzieliła ich jednak II wojna światowa.
Morris był przekonany, że jego ukochany kuzyn został zabity przez nazistów. To samo o Morrisie myślał Simon. W chaosie Holokaustu oboje całkowicie zgubili swoje ślady. Jak podaje Good Morning America, ostatni raz – jak pamiętają – widzieli się w 1943 lub 1944 roku.
Ich ponowne spotkanie doszło do skutku dzięki wysiłkom Carmeli Ofer, córki Morrisa. Za pośrednictwem Facebooka skontaktowała się z kuzynką Carol Ritter Elbaz. Dowiedziała się od niej, że w Anglii wciąż żyją krewni z gałęzi Mairowitza – co jest niespodzianką, biorąc pod uwagę, że zostali wymienieni jako ofiary Holokaustu w Yad Vashem, Światowym Centrum Pamięci o Holokauście zlokalizowanym w Izraelu.
Dzięki genealogicznemu dochodzeniu Elbaz i testowi DNA, który wcześniej wykonała Ofer, udało się potwierdzić spokrewnienie rodziny z Gemmą Brown i Alison O’Callaghan z Anglii. O’Callaghan jest córką Mairowitza.
Okazało się, że kiedy Morris Sana uciekał z matką i siostrą (bracia zostali zabici przez nazistów) przez Włochy, Paryż i w końcu przeprowadził się do Izraela, Mairowitz razem z siostrą uciekli do Anglii.
Kiedy rodziny dowiedziały się o swoim istnieniu, postanowiły zorganizować spotkanie w Izraelu. Leetal Ofer, wnuczka Sany, podzieliła się na Facebooku nagraniem wzruszającego uścisku kuzynów po 75 latach. Napisała: „To jedna z najbardziej poruszających rzeczy, jakie kiedykolwiek widziałam i z przyjemnością się nią z wami podzielę”. Morris miał wówczas 87 lat, Simon – 85.
Czytaj także:
Amputowane dzieciństwo. Bolesne rozmowy z dziećmi Holocaustu [wywiad]
Czytaj także:
Ma 102 lata, przeżył Holocaust. Myślał, że stracił całą rodzinę…
Czytaj także:
„Czerń i purpura” – historia miłości w Auschwitz. Wywiad z Wojciechem Dutką