Wakacje: czas, aby nauczyć się razem żyć

Rodzina stanowi dla dzieci jeden z pierwszych obszarów, na których zdobywają doświadczanie życia z innymi. Warto wykorzystać czas wakacji, aby pokazać im, na czy polega wzajemna pomoc, szacunek i zgoda. Oto kilka podpowiedzi, jak tego dokonać.

Wakacje to szczególnie sprzyjający okres, aby nauczyć się współżycia z bliskimi czy z przyjaciółmi. Każdy wie, że taka nauka może okazać się wyjątkowo wymagająca: nie jest bowiem łatwo na co dzień dostosować się do rytmu kuzynostwa, tak odmiennego od naszego, czy żyć pod jednym dachem z rodziną, której styl funkcjonowania jest kompletnie różny! A jednak tego właśnie Pan od nas oczekuje, to w tym miejscu wzywa nas do miłości.

Kochać oznacza przyjmować

Przyjmować drugiego takim, jaki jest, a nie takim, jaki chcielibyśmy, by był. Przyjąć go bez uprzedzeń czy pochopnych opinii, spojrzeć na niego świeżym okiem. Może siostrzeniec, który w ubiegłym roku wyjątkowo dawał nam się we znaki, zmienił się, dojrzał… Ale jak miałby nas o tym przekonać, skoro od pierwszego dnia czuje, że towarzyszy mu etykieta „wstrętnego bachora”? A cóż powiedzieć o tej kuzynce, która od początku nas irytuje? A jednak Pan stawia ją przed nami jako „bliźniego” i zaprasza do tego, byśmy ją miłowali tak, jak On ją kocha.

Sposób, w jaki otwieramy się na innych – co naturalnie przekłada się na nasze podejście i reakcje – jest wysoce zaraźliwy: im bardziej będziemy życzliwi i otwarci, tym łatwiej taka postawa udzieli się naszym dzieciom.

Kochać oznacza dzielić się

Dzielić się pokojem czy posiłkiem, pożyczyć rower, piłkę czy ręcznik: oto konkretny sposób, by na co dzień praktykować miłość bliźniego. To wspaniale, jeżeli okoliczności zachęcają nasze dzieci do dzielenia się, wtedy, kiedy rowerów nie starcza dla całej gromadki kuzynostwa albo obecność zaproszonych w ostatniej chwili gości zmusza do pokrojenia ciasta na znacznie mniejsze kawałki. Ale dzielenia trzeba się nauczyć: pożyć rower pomimo protestów, ponieważ „tata tak powiedział”, to niewątpliwie akt posłuszeństwa, ale prawdopodobnie nie akt miłości (choć trzeba być bardzo ostrożnym przy tego typu wnioskach, ponieważ dzieci, które najwięcej marudzą niekoniecznie są najmniej dobroduszne).

Poza tym, możemy zmusić dziecko do pożyczenia roweru, ale już nie do miłości: oto dlaczego kształtowanie gotowości do dzielenia się jest przede wszystkim kwestią panującej w rodzinie atmosfery. I jeszcze jedno: dzieci uczą się przez naśladowanie. Im rzadziej musimy interweniować w ten proces, tym lepiej.

Uwaga jednak na dzieci, które zawsze wszystkim wszystko pożyczają i dają się łatwo wykorzystywać: czasami trzeba przywrócić elementarne zasady sprawiedliwości! Podchodźmy czujnie również do najgłębszych pobudek, jakimi kieruje się zarówno dziecko, które zazdrośnie pilnuje swoich rzeczy, jak i to, które oddaje je bez wahania. Nie zawsze chodzi bowiem o egoizm w jednym przypadku, a hojność w drugim. W niektórych sytuacjach dochodzi do głosu lęk oraz chęć przypodobania się innym.

Ukazywać drugiemu jego piękno

Kochać to również słuchać. W czasie wakacji mamy czas (lub możemy go mieć, jeżeli się postaramy): czas na to, by wysłuchać dzieci lub starszej sąsiadki, która lubi sobie trochę poplotkować. Słuchać nie tylko uszami, ale także sercem, całą swoją osobą – to z pewnością jeden z najpiękniejszych darów, jaki możemy ofiarować drugiemu, a przy tym subtelny i skuteczny zarazem sposób, by mu pomóc.

Czasami skarżymy się, że nasze dzieci (czy współmałżonek) niczego nam nie opowiadają, nie odzywają się do nas wystarczająco… ale czy potrafimy ich słuchać? Umiejętność słuchania opiera się na trzech filarach:

• dyspozycyjność (nikt nie zwierza się drugiemu o „umówionej godzinie”, to przychodzi spontanicznie: podczas spaceru, przy malowaniu płotu w ogrodzie albo przy stole pod koniec wspólnego posiłku);
• przychylność (nikt nie będzie miał ochoty otworzyć się przed kimś złośliwym i skorym do wydawania sądów);
• dyskrecja (nawet małe dzieci mają prawo oczekiwać, że refleksje, jakimi się z nami dzielą nie będą powtarzane z ust do ust).

Kochać to ukazywać drugiemu jego piękno. Aby to uczynić, najpierw trzeba chcieć je odkryć. Prośmy, zatem Ducha Świętego, aby rozjaśnił nasze oczy tak, byśmy potrafili zachwycić się tajemnicą każdego człowieka, jakiego spotykamy na naszej drodze. Prośmy Go, aby nauczył nas kochać i promienieć miłością Boga w stosunku do niego. W ten sposób przeżyjemy razem naprawdę piękne wakacje!

Christine Ponsard

Czytaj także:
Małżeństwo: kilka pomysłów, jak naładować baterie w trakcie wakacji

Czytaj także:
A może wakacje śladami polskich filmów? Poznaj te miejsca! [zdjęcia]