Chociaż Liturgia godzin jest zazwyczaj odprawiana samodzielnie, jest to celebracja liturgiczna, która ma być przedłużeniem mszy świętej.
Liturgia godzin ma wiele wspólnego z Eucharystią i może wzmocnić duchowe życie człowieka.
Przedłużenie mszy świętej
Katechizm Kościoła Katolickiego wyjaśnia, czego wymaga Liturgia godzin:
Celebracja Liturgii godzin wymaga nie tylko zharmonizowania głosu z modlitwą serca, lecz także troski „głębsze poznanie liturgii i Pisma świętego, a zwłaszcza psalmów”.
Jednak właśnie te wymagania mogą otworzyć nas na różne elementy brewiarza, które pogłębiają nasze zrozumienie Biblii i celebracji mszy świętej:
Hymny i modlitwy wstawiennicze Liturgii godzin wpisują modlitwę psalmów w czas Kościoła, wyrażając symbolikę pory dnia, okresu liturgicznego czy celebrowanego święta. Ponadto czytanie słowa Bożego w każdej Godzinie (z responsoriami czy troparionami, które po nim następują), a w niektórych Godzinach czytania Ojców Kościoła czy mistrzów życia duchowego, objawiają głębiej sens celebrowanego misterium, pomagają lepiej zrozumieć psalmy i przygotowują do modlitwy wewnętrznej. W ten sposób lectio divina, podczas której słowo Boże jest czytane i rozważane, by stało się modlitwą, jest zakorzeniona w celebracji liturgicznej.
Katechizm nazywa wręcz Liturgię godzin „przedłużeniem” mszy świętej, które może pomóc pogłębić naszą duchowość:
Liturgia godzin, która jest jakby przedłużeniem celebracji eucharystycznej, nie wyklucza, ale domaga się na zasadzie komplementarności różnych form pobożności Ludu Bożego, szczególnie adoracji i kultu Najświętszego Sakramentu.
W rezultacie regularne odmawianie Liturgii godzin jest jednym ze sposobów na pogłębienie udziału w Eucharystii.
Artykuł ukazał się w amerykańskiej edycji Aletei. Tłumaczenie: Aleteia.
