Chcemy nadal tworzyć dla Ciebie wartościowe treści
i docierać z Dobrą Nowiną do wszystkich zakątków internetu.
Twoje wsparcie jest dla nas bardzo ważne.
RAZEM na pewno DAMY RADĘ!
Powitanie na ojczystej ziemi
Ostatnia pielgrzymka Jana Pawła II do Polski zaczęła się 16 sierpnia 2002 roku. W ciepłe letnie popołudnie, papież Jan Paweł II przybył do Polski, lądując na lotnisku Kraków-Balice. Była to jego ósma, a zarazem ostatnia pielgrzymka do ojczyzny. Tematem przewodnim tej wizyty było „Bóg bogaty w miłosierdzie”, nawiązujące do Listu do Efezjan (Ef 2,4). Celem podróży było przede wszystkim poświęcenie sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach.
Papieża powitała entuzjastyczna rzesza wiernych, która od lat z niecierpliwością oczekiwała jego przybycia. Choć jego stan zdrowia nie był już najlepszy, Jan Paweł II nadal emanował niezmienną energią i charyzmą, które towarzyszyły mu przez całe lata pontyfikatu. W jego oczach można było dostrzec wzruszenie i radość z powrotu na ojczystą ziemię, do miejsc, które na zawsze pozostaną w jego sercu.
Spotkanie z młodzieżą i wspomnienia
Pierwszy dzień pielgrzymki papież spędził w Krakowie, gdzie wieczorem spotkał się z młodzieżą zgromadzoną pod słynnym oknem na ulicy Franciszkańskiej 3. To tutaj często rozmawiał z młodymi ludźmi, dzieląc się swoimi przemyśleniami i naukami. „Witaj w domu!” – krzyczała zgromadzona młodzież, na co papież odpowiedział z uśmiechem, wspominając swoją niedawną wizytę w Toronto, gdzie odbyły się Światowe Dni Młodzieży.
Następnego dnia Jan Paweł II udał się do nowo wybudowanego sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach, gdzie odprawił mszę świętą i dokonał poświęcenia. Był to moment pełen symboliki, gdyż miejsce to było bliskie jego sercu już od czasów okupacji, kiedy to przechodził obok klasztoru św. Faustyny Kowalskiej, idąc do pracy w fabryce chemicznej Solvay. Papież podkreślał znaczenie Bożego Miłosierdzia jako uniwersalnego przesłania nadziei dla całego świata.
„Kreowanie wyobraźni miłosierdzia”
Trzeci dzień pielgrzymki papież rozpoczął od mszy beatyfikacyjnej na krakowskich Błoniach. Jan Paweł II ogłosił błogosławionymi cztery osoby: arcybiskupa Zygmunta Szczęsnego Felińskiego, księdza Jana Balickiego, ojca Jana Beyzyma oraz siostrę Sancję Szymkowiak. Podczas homilii skierował do wiernych wezwanie do „kreowania wyobraźni miłosierdzia” oraz do dzielenia się tą ideą w codziennym życiu.
Tu wychowało się jego serce
Podczas wizyty w Krakowie papież odwiedził również katedrę na Wawelu, gdzie oddał się kilkudziesięciominutowej cichej modlitwie. Następnie udał się na Cmentarz Rakowicki, aby odwiedzić groby swoich bliskich – rodziców i brata. Te miejsca miały dla niego ogromne znaczenie, będąc częścią jego osobistej historii i duchowego dziedzictwa.
W drodze do rezydencji arcybiskupów papież zatrzymał się również przed kościołem św. Floriana, gdzie niegdyś pełnił posługę wikarego. Tam, zwracając się do zgromadzonych, prosił o modlitwę „za życia i po śmierci”, co wywołało głębokie wzruszenie wśród wiernych, którzy zdawali sobie sprawę z tego, jak ważne były dla niego te słowa.
Ostatniego dnia pielgrzymki, 19 sierpnia, Jan Paweł II udał się do Kalwarii Zebrzydowskiej, aby wziąć udział w uroczystościach związanych z 400-leciem poświęcenia tamtejszej bazyliki. To miejsce było dla niego szczególnie ważne, gdyż, jak sam mówił, „wychowało jego serce”. Podczas mszy świętej ponownie zawierzył Matce Bożej cały naród polski oraz swoją papieską posługę.
„Żal odjeżdżać”
Ceremonia pożegnania na lotnisku Kraków-Balice była momentem pełnym emocji i wzruszenia. Jan Paweł II, zwracając się do zgromadzonych, mówił: „Żal odjeżdżać!”. Wiedział, że to prawdopodobnie jego ostatnia wizyta w ojczyźnie, co dodawało szczególnej wagi tym chwilom. Delegacja złożona z członków polskiego episkopatu i przedstawicieli państwa towarzyszyła mu podczas tego wzruszającego momentu.
O godzinie 18:30 papież odleciał do Rzymu, zostawiając w sercach Polaków niezatarte wspomnienie i przesłanie miłosierdzia, które miało promieniować na cały świat. Jego słowa i gesty były dla wielu inspiracją do pogłębiania wiary i szukania drogi do Bożego Miłosierdzia w codziennym życiu.