Dlaczego idę za Jezusem? [Komentarz do Ewangelii]

Tłumy, które poszły za Jezusem, skoncentrowane były na pokarmie materialnym, który zaspokajał ich fizyczny głód. W pewnym sensie jest to naturalne – każdy z nas ma potrzeby cielesne, które muszą być zaspokojone, abyśmy mogli funkcjonować. Jednak Jezus wykorzystuje tę okazję, by podkreślić, że istnieje coś więcej niż tylko troska o codzienne potrzeby. Przypomina nam, że wszelkie dobra materialne są przemijające. „Zabiegajcie nie o ten pokarm, który niszczeje, ale o ten, który trwa na życie wieczne” – mówi Jezus. Jest to zaproszenie do poszukiwania głębszego sensu i znaczenia w naszym życiu, które nie kończy się na zaspokajaniu fizycznych potrzeb.

Jezus przedstawia się jako „chleb życia”, mówiąc, że kto do Niego przychodzi, nie będzie łaknął, a kto w Niego wierzy, nigdy pragnąć nie będzie. Co to oznacza dla nas, żyjących w świecie pełnym rozproszeń i chwilowych przyjemności? To zaproszenie do odkrycia, że prawdziwa satysfakcja i pełnia życia nie pochodzą z zewnątrz, ale od Boga, który jest w nas obecny. Jezus jako chleb życia jest źródłem duchowej obfitości, która przewyższa wszelkie zewnętrzne zaspokojenie.

W tym kontekście Jezus zaprasza nas do relacji, w której Jego obecność wypełnia wszystkie nasze braki. To nie znaczy, że nasze fizyczne potrzeby są mniej ważne, ale że są one tylko częścią większej całości. Duchowy głód, który odczuwamy, może być zaspokojony tylko przez Boga.

Na pytanie tłumów: „Cóż mamy czynić, abyśmy wykonywali dzieła Boga?” Jezus odpowiada: „Na tym polega dzieło Boga, abyście wierzyli w Tego, którego On posłał.” Wiara nie jest jedynie aktem intelektualnego przyjęcia pewnych prawd, ale dynamicznym procesem życia w relacji z Chrystusem. Wymaga od nas zaangażowania i otwartości serca. Jest to ciągłe nawracanie się do Boga, szukanie Jego obecności w codziennych sytuacjach i świadome podążanie za Jego wolą.

Wiara, jaką Jezus opisuje, jest żywą i dynamiczną relacją z Nim, która karmi nasze duchowe życie i daje nam siłę do stawiania czoła trudnościom. Wiara to również odpowiedź na Jego zaproszenie do udziału w dziele zbawienia, które Bóg realizuje w świecie. Jest to wezwanie do współpracy z łaską Bożą w naszym życiu, do stawania się świadkami Jego miłości i miłosierdzia w świecie.

Jezus, mówiąc o sobie jako chlebie życia, nawiązuje do tajemnicy Eucharystii, która jest centralnym elementem naszej wiary. Eucharystia to sakrament, w którym Chrystus daje nam samego siebie, abyśmy mogli doświadczyć Jego obecności i miłości w sposób najbardziej intymny i pełny. W komunii świętej zaspokajamy nasz najgłębszy głód – głód Boga, który tylko On może w pełni zaspokoić.

W Eucharystii odnajdujemy prawdziwy chleb, który daje życie wieczne, i z którego czerpiemy siłę do codziennego życia. To zaproszenie do życia w pełni, do życia w jedności z Chrystusem i wspólnotą wierzących. Eucharystia jest sakramentem jedności, który przekracza wszelkie bariery i łączy nas w jedną, świętą wspólnotę.

Ewangelia dzisiejsza jest zaproszeniem do przemyślenia, co naprawdę nas nasyca i co nadaje sens naszemu życiu. Jest to wezwanie do zastanowienia się nad naszymi priorytetami i motywacjami, do poszukiwania tego, co trwałe i wieczne. Wzywa nas do naśladowania Chrystusa, który jest prawdziwym chlebem życia, oraz do głębszego zaangażowania się w życie duchowe.

Nasze poszukiwanie Boga, podobnie jak poszukiwanie tłumów, powinno prowadzić nas do doświadczenia Jego miłości i obecności w naszym codziennym życiu. Jezus zaprasza nas, abyśmy w Nim odnaleźli źródło prawdziwego życia, które przewyższa wszelkie ziemskie pragnienia i potrzeby. W Nim odnajdujemy pełnię, która napełnia nasze serca radością i pokojem, a Jego obecność w naszym życiu staje się światłem i siłą na naszej drodze do wieczności.