Odrzucenie prenatalne. Jak trudne uczucia matki wpływają na dziecko?

To moje pierwsze godziny
Jestem najmłodszy z całej rodziny
Jestem jak małe ziarenko
Czuję, że żyję. Urosnę wam prędko
Ja jestem, ja czuję, ja żyję, moje serce bije!
(fragment piosenki zespołu Arka Noego, Ja jestem)

„Gdyby ciało kobiety było przezroczyste jak szkło, mogłaby ona zobaczyć delikatny uśmiech jej dziecka, które dopiero «jest w drodze» i ma się urodzić – opowiada Ania, mama pięciorga dzieci w wieku od 5 do 18 lat. - A gdyby jeszcze zauważyła malucha pod swoim sercem, jego maleńkie ciało z dwiema sympatycznymi stópkami, to nie przestawałaby się przeglądać w lustrze każdego dnia. Z podziwem i radością. Dosłownie! Zobaczyłaby również, że jej dziecko reaguje w sytuacji, kiedy ona sama jest smutna, zmęczona, zestresowana. Także wtedy, kiedy zamartwia się, że dziecko pojawiło się «nie w porę», lub w ogóle ma obawy związane z rodzicielstwem. Także kiedy dziecko jest niechciane, czuje to”.

Czy w to wierzymy czy nie, nasze dziecko wie, jakie emocje mamy wobec niego – zauważa Anna. Potwierdzają to także najnowsze badania prenatalne. „Zadbajmy więc o to, aby maleństwo nie czuło naszych smutków i obaw, bo to bagaż, jaki będzie później niosło przez życie” – puentuje.

Na temat ochrony i obrony życia dziecka poczętego wiemy bardzo dużo. Pewno wielu z nas jest, w taki lub inny sposób, zaangażowanych pro life. Coraz bardziej odkrywamy jeszcze jeden aspekt w życiu prenatalnym dziecka: maleńki a równocześnie wielki świat jego emocji.

Można się o tym dowiedzieć w przystępny, empatyczny i profesjonalny sposób dzięki różnego rodzaju projektom edukacyjnym, np. „Edu Life”, prowadzonym i przygotowanym przez Polskie Stowarzyszenie Obrońców Życia Człowieka. Jedną z wielu prelekcji i dyskusji, w której niedawno wzięłam udział, prowadziły osoby związane z stowarzyszeniem, które podzieliły się swoją wiedzą i doświadczeniem: Emilia Lichtenberg–Kokoszka i Magdalena Guziak–Nowak.

Czy brak miłości mamy i taty, a także najbliższego otoczenia, można „naprawić” lub zastąpić czymś innym? Czy czasami trudne do sformułowania w słowach poczucie odrzucenia już na zawsze będzie determinowało zachowanie małego dziecka, nastolatka, a później dorosłego człowieka?

Na trudne pytania otrzymaliśmy pocieszającą odpowiedź. Jeśli dziecku zabrakło miłości w pierwszych chwilach jego życia, to wszystko można stopniowo uzdrowić. Nigdy nie można powiedzieć, że życie dziecka czy dorosłego borykającego się z traumą prenatalnego odrzucenia jest przegrane. Takie osoby mogą odnaleźć swoje miejsce i osiągnąć sukces, pokonać ograniczenia i odnieść zwycięstwo nad swoimi słabościami, które ciągną się za nim od pierwszych dni istnienia. Zwłaszcza mogą się sprawdzić pracując w dziedzinach, w których najważniejsza jest wrażliwość, umiejętność współodczuwania i empatia – opowiadała Magdalena Guziak-Nowak.

Cały czas pamiętam wstrząsający krótki film o tym, jak dziecko, które za kilka minut zostanie pozbawione życia, zaczyna bardzo mocno reagować, ruszać się. Widzimy jego niepokój. Wraz z tym niepokojem widzimy klatka po klatce, co dzieje się dalej - dziecko naprawdę wyczuwa zagrożenie i wielkie niebezpieczeństwo.

Również wielką traumą jest poczucie odrzucenia już w wczesnej fazie rozwoju prenatalnego. Dlatego tak bardzo ważna jest troska o dziecko nienarodzone w każdym aspekcie, a dla wielu osób wręcz walka o jego życie. To rozgrywająca się na naszych oczach walka między cywilizacją życia a cywilizacją śmierci, o której często mówił Ojciec Święty Jan Paweł II.

Wiele znanych osobistości życia publicznego – polityków, a także artystów: aktorów, reżyserów, muzyków – otwarcie mówi o swoim zaangażowaniu. Znamienne są tutaj słowa Eduardo Verastegui, aktora, muzyka, producenta filmowego i działacza pro life: „Poświęciłem całe swoje życie, aby działać na rzecz powstrzymania aborcji. Wiedziałem, że będę za to krytykowany i znienawidzony przez wielu ludzi – opowiadał aktor w jednym z wywiadów dla Aletei. – Razem z przyjaciółmi angażujemy się w wiele projektów mających na uwadze dobro i szczęście dziecka od jego pierwszych chwil życia, również prenatalnego. Dlatego pragniemy inspirować wszystkich ludzi dobrej woli do działania na rzecz pro life . Pragnę mówić głosem tych, którzy nie mają głosu” – spuentował Eduardo Verastegui.

Spotkanie było częścią projektu edukacyjnego „EduLife” tworzonego przez Polskie Stowarzyszenie Obrońców Życia Człowieka. To trwający trzy lata cykl popularnonaukowych webinarów, które odbywają się od października do czerwca w każdą drugą środę miesiąca. Wykłady i rozmowy z zaproszonymi gośćmi są doceniane przez szerokie grono odbiorców. Jest też drogą do poszukiwania odpowiedzi na najtrudniejsze pytania, takie jak: prawo do życia, bezpieczny rozwój dziecka w łonie matki, a także diagnostyka prenatalna.

Godne polecenia jest zbliżająca się Letnia Akademia prowadzona przez PSOŻC w dniach 25 – 29 czerwca br. w Krakowie. To ciekawe warsztaty i konferencje skierowane przede wszystkim do liderów pro life, którzy chcą pogłębić swoją wiedzę bioetyczną oraz uczyć się argumentacji za życiem. To zaproszenie również dla nauczycieli, wychowawców, doradców życia rodzinnego i katechetów. Nagrania z poprzednich webinarów dostępne są na kanale Polskiego Stowarzyszenia Obrońców Życia Człowieka na YouTube.