„O naśladowaniu Chrystusa” pomogło Małej Teresce zostać świętą

„O naśladowaniu Chrystusa” to książka, która pomogła tysiącom ludzi, w tym wielkim świętym. Pierwotnie została napisana dla mnichów i zakonników w XV wieku, jednak jej styl i treści, nie straciły na aktualności i nadal przynoszą duchowe owoce.

Syn rzemieślników, nazywał się Tomasz Hemerken. Urodził się w Kempen, na północny zachód od Kolonii w Niemczech. Jego brat Jan gdy miał lat 12, został wysłany na studia do Deventer w Holandii. Wkrótce okazało się, że Jan wstąpił do zakonu augustianów. Tomasz wstąpił natomiast do stowarzyszenia Braci Wspólnego Życia.

Nauczył się kopiować rękopisy, a później także wstąpił do augustianów. Napisał kilka dzieł o pobożności i duchowości chrześcijańskiej, z których najbardziej znanym jest wspomniane „O naśladowaniu Chrystusa”. Święcenia kapłańskie przyjął w 1413 r., a następnie w 1429 r. został przeorem klasztoru Agnettenberg w Windesheim, gdzie przebywał jego brat.

Oprócz działalności kopisty – czterokrotnie przepisywał Biblię – i ćwiczeń ascetycznych, zajmował się nauczaniem nowicjuszy i młodzieży.

Pierwsze dostępne dla ogółu wydanie „O naśladowaniu Chrystusa” pochodzi z 1473 roku. Ukazało się dwa lata po jego śmierci.

W „Dziejach duszy” Teresa z Lisieux pisze:

Przez długi czas karmiłam się drobnymi ziarnami ukrytymi w „Naśladowaniu”. To była jedyna książka, która mi pomogła, bo nie odkryłam jeszcze skarbów ukrytych w Ewangelii. Znałem na pamięć prawie wszystkie rozdziały mojego ukochanego „Naśladowania” i ta książeczka nigdy mnie nie opuściła; Latem nosiłam ją w kieszeni, a zimą w płaszczu, był to już zwyczaj. U mojej ciotki wszyscy świetnie się przy tym bawili, a otwierając ją na chybił trafił, kazali mi wyrecytować rozdział, który mieli przed oczami.

Ponieważ Teresa znała to dzieło na pamięć, przepisaliśmy kilka jego fragmentów – podzielonego na cztery księgi. To one zapoczątkowały rozwój tej świętej karmelitanki.

Miej często w pamięci to zdanie: Nie nasyci się oko widzeniem, a ucho nie napełni się słyszeniem. Staraj się więc odciągać serce od rzeczy widzialnych, a zwracaj się ku niewidzialnym. Bo ci, co zawierzają tylko poznaniu zmysłów, plamią sumienie i tracą łaskę Boga. 

(Księga 1, rozdział 1, 4).

Chrystus także był na tym świecie wzgardzony przez ludzi, a w najcięższych chwilach obelg i zniewagi opuścili go bliscy i przyjaciele. Chrystus zgodził się cierpieć i być wzgardzonym, a ty ośmielasz się skarżyć? 

(Księga 2, rozdział 1, 5)

Miłość czuwa i śpi nie śpiąc. Zmęczona, nie nuży się, spętana, nie daje się spętać, pełna trwogi – nieustraszona, jak płomień żywy i płonąca pochodnia wybucha w górę i bez szkody wszystko przenika. Kto kocha, zna to wielkie wołanie. Żarliwa miłość ducha brzmi wielkim krzykiem w uszach Boga: Boże mój, moja miłości, należysz cały do mnie, jak i ja cały jestem Twój. 

(Księga 3, rozdział 5, 5)

Cytaty z „O naśladowaniu Chrystusa”. Tłum. Anna Kamieńska.

Artykuł ukazał się w hiszpańskiej wersji Aletei.

Tłumaczenie: Aleteia.