„Tak wiele cudów, że nie jestem w stanie ich zliczyć”. Matka Boża z Peñafrancia

Drewniana figura, pokryty srebrem, przedstawiająca Madonnę z Dzieciątkiem Jezus, patrzącym w stronę matki. Obecnie znajduje się w bazylice Matki Bożej w Peñafrancia, w mieście Naga, na Filipinach. Jest to bardzo znane miejsce pielgrzymkowe, do którego każdego roku przybywa ok. 2 mln wiernych. Z figurą Najświętszej Maryi Panny związana jest ciekawa historia oraz liczne cuda i uzdrowienia, które zaowocowały nabożeństwem, które obchodzone jest na Flipinach od ponad 300 lat. 

Początki tego nabożeństwa sięgają jednak Paryża i pewnego szlachcica. Simón Vela był jedynym synem prominentnej, zamożnej rodziny pochodzącej z Francji. Mężczyzna nie chciał korzystać z przywilejów arystokracji. Często popadał w depresję i nie odnajdywał sensu w dobrach tego świata. Zrezygnował z majątku i zdecydował się poświęcić swoje życie Bogu. 

Pewnego wieczoru, po spędzeniu wielu godzin na modlitwie, Simón zapadł w głęboki sen. Nagle obudził go pełen wdzięku głos kobiety. Niewiasta powiedziała: „Przestań spać, Szymonie. Udaj się do Peñafrancia i odszukaj mój wizerunek. Znajdziesz go w jaskini, a kiedy tam dotrzesz, powiem ci, co masz zrobić”. 

Simón spędził wraz z towarzyszami kilka lat, wędrując i szukając wizerunku Matki Bożej. Vela zaczął podejrzewać, że to, co zobaczył, było jedynie halucynacjami i chciał porzucić swoją misję. Usłyszał jednak głos, który wciąż nalegał: „Nie przestawaj. Wielka nagroda czeka na was za wasze wielkie poświęcenie”. 

Z nowym entuzjazmem mężczyźni kontynuowali poszukiwania na coraz to większym obszarze. Pytali również napotkanych ludzi o miejsce zwane Peñafrancia. Tajemniczy głos kobiety zachęcał ich do wytrwałości. Okazało się, że Peñafrancia nie znajduje się na zachodzie Francji, ale na południe od miasta Salamanka w Hiszpanii. 

W końcu, 19 maja 1534 r., pięciu mężczyzn podniosło duży kamień zasłaniający wejście do jaskini, a tam znajdowała się piękna figura Matki Bożej. W ciągu kilku minut doznali cudu uzdrowienia i ze wzruszenia ledwo mogli powstrzymać łzy. Rana na głowie Simóna zniknęła, podobnie jak wada wzroku Pascuala Sancheza. Juan Fernandez został uwolniony od trwającego całe życie bólu brzucha, a Antonio Fernandez odzyskał słuch. Benito Sanchez nie odczuwał już bólu palca.

Cudów przypisywanych wstawiennictwu Matki Bożej było zbyt wiele, by móc je wszystkie zliczyć. Historie uzdrowień są udokumentowane w oryginalnej formie i zachowane w archiwach San Martín de Castañar, miasta u podnóża Peñafrancia. 

W XVII w. nabożeństwo do Dziewicy Maryi rozpowszechniło się jeszcze bardziej. 

W 1712 r. uczony, syn hiszpańskiego urzędnika, Miguel Robles de Covarrubias, poważnie zachorował. Wraz z rodziną mieszkał na Filipinach. Obrazek z wizerunkiem odnalezionym przez Velę, przykładał do każdej części ciała, która sprawiała mu ból. To przyniosło mężczyźnie ulgę w cierpieniu. 

„Wydarzyło się tak wiele cudów, że nie jestem w stanie ich zliczyć. Wszystko, co mogę powiedzieć, to to, że jestem cudem nad jej cudami” – napisał Miguel. 

Robles de Covarrubias codziennie modlił się do Najświętszej Maryi Panny. Tulił do piersi jej wizerunek, w nadziei na wyzdrowienie. Tak też się stało. W podzięce za otrzymaną łaskę zbudował mały kościół. Następnie przeniósł się do Ciudad de Nueva Caceres (dzisiejsza Naga) i został wyświęcony na kapłana przez biskupa Andresa Gonzaleza. 

W tym czasie w mieście wydarzyło się wiele cudownych zdarzeń. Jedna z najbardziej znanych historii opowiada o rzeźbiarzu, który zabił psa i użył jego krwi, aby wymalować replikę obrazu Matki Bożej ciemnym kolorem, naśladując odcień skóry Aetów, którzy mieszkają w górach tego regionu. Jednak po wrzuceniu do rzeki Bicol zwierzę podobno wyskoczyło z wody i wróciło do swojego pana. Świadkami tego były setki ludzi, w tym kilku dominikanów, którzy byli wtedy na wakacjach, jako goście biskupa Gonzalesa.

We wrześniu 1924 r. figura została ukoronowana koronami papieskimi. 15 sierpnia 1982 r. wizerunek Matki Bożej skradziono, jednakże rok później zwrócono go i odtąd jest otoczony szczególną opieką. 

W 1985 r. kościół, w którym się znajduje, otrzymał tytuł bazyliki mniejszej. Każdego roku, we wrześniu, obchodzona jest dziewięciodniowa nowenna ku czci Matki Bożej Peñafrancia. W pierwszym dniu (drugi piątek września) kopia cudownego wizerunku zostaje przeniesiona z sanktuarium do katedry. W ostatnim dniu nowenny, w kolorowej wieczornej procesji na łodziach, oświetlonej tysiącami świec, wraca do sanktuarium. Kiedy figurka dociera do celu, wierni krzyczą: „Viva la Virgen’ („Niech żyje Dziewica!”). Pielgrzymi, trzymając w rękach zapalone świece, klękają na ziemię i pochylą głowy w modlitwie. 

Wydarzenie to uznawane jest za największe i najpopularniejsze na Filipinach. Wierni gromadzą się, aby spotkać się z krewnymi i przyjaciółmi, dzielić się z nimi jedzeniem, napojami, wspólnie się modlić i oddać hołd Najświętszej Maryi Pannie. 

Matka Boża z Peñafrancia jest patronką regionu Bicol na Filipinach. Jest także patronką miasta Naga, prowincji Camarines Sur i diecezji Caceres. Uważana jest również za patronkę marynarzy, rolników i rybaków. 

Źródła: en.wikipedia.org; archdioceseofcaceres.org; epa.culturalcenter.gov.ph; churchpop.com