Cerkiew w Kramatorsku. Eskalacja bólu i tragedia mieszkańców, których otaczamy modlitwą

W tych tragicznych dniach rosyjskiej inwazji na Ukrainę chcemy być bliżej tych, którzy doświadczają niewyobrażalnych cierpień. Dlatego proponujemy Wam wielkopostną pielgrzymkę przez Ukrainę.

Przez cały Wielki Post będziemy duchowo odwiedzać kolejne święte miejsca tego kraju: sanktuaria, cerkwie, kościoły, kaplice i znane miejsca kultu – chcemy być wszędzie tam, gdzie pielgrzymują i modlą się nasze siostry i nasi bracia z Ukrainy. W ten sposób chcemy w duchowy sposób wziąć trochę ich ciężarów na swoje barki oraz jednoczyć się w chrześcijańskiej modlitwie.

Ostatni piątek przed Wielkim Tygodniem stał się dla Kramatorska na wschodzie Ukrainy – miasta doświadczonego już podczas walk w 2014 roku – dniem kolejnego wielkiego cierpienia w wyniku ataku rakietowego na miejscowy dworzec kolejowy.

Ukraińska droga krzyżowa niestety się nie kończy… Mamy do czynienia z coraz większą eskalacją bólu i tragedii, przy której słowa wydają się banalne. Łączymy się więc z mieszkańcami tego miasta i tam zatrzymujemy się w 39 dniu Wielkiego Postu.

W Kramatorsku znajdziemy greckokatolicką parafię świętego proroka Eliasza, należącą do stosunkowo młodej struktury Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego – egzarchatu donieckiego. Można powiedzieć, że wspólnota katolików obrządku wschodniego Kramatorska miała szczęście, że jeszcze w 2014 roku Ukrainie udało się wyprzeć z miasta siły donieckich separatystów. Bowiem na zajętych przez nich terenach, podobnie jak na tych okupowanych przez Rosję, grekokatolicy stali się ludźmi drugiej kategorii i nierzadko padali ofiarami brutalnych represji.

Drewniana cerkiew św. Eliasza z zielonymi, metalowymi kopułami pozostaje świadectwem żywotności Kościoła greckokatolickiego nie tylko na zachodzie, ale również na wschodzie Ukrainy, gdzie stanowi on mniejszość.

Patron świątyni, znany ze Starego Testamentu prorok Eliasz, który został wzięty do nieba jeszcze za życia, jest bardzo popularnym świętym na chrześcijańskim Wschodzie. Jego kult na tyle wrósł się w życie codzienne, że z obchodzonym latem (podobnie jak w kalendarzu łacińskim) dniu świętego wiązało się sporo wierzeń ludowych dotyczących kończących się żniw oraz przepowiedni meteorologicznych.

Ty, który byłeś okazaną zorzą niezachodzącej łaski i rozumu Bożego, Boży proroku Eliaszu, zaiste zgromadziłeś pobożnych, aby śpiewali Tobie. Któż nie zadziwi się Bożej gorliwości Twojej, proroku czcigodny? Któż nie zaśpiewa Chrystusowi, który dał Tobie taką moc?

Przez Boga ozdobiony zostałeś proroctwem, proroku Eliaszu cudowny, z Bogiem cały zjednoczyłeś się, i oszustwo oskarżając, Izraelczyków doprowadziłeś do poznania Boga. Kolumno pobożności i życia czcigodnego, zasadzałeś czystość, do aniołów upodobniłeś się, cudowny Eliaszu noszący Boga w sercu.

Przeraził Ciebie gniew niewiasty zabijającej proroków, który wiązałeś i rozwiązywałeś deszcze, i uciekłeś, cudowny Eliaszu. Podniosłeś, uklęknąwszy, oko rozumu mając wywyższone, modlitwą gorliwą dałeś rozwiązanie suszy i bruzdy ziemi napoiłeś deszczem z obłoków. Bóg i Stwórca wszystkich przyszedł zgodnie z proroctwem Twoim, błogosławiony Eliaszu, przyzywając wszystkich ludzi do poznania Boga, jako Przyjaciel człowieka.

(fragment wschodniego kanonu w święto proroka Eliasza, za: liturgia.cerkiew.pl)