Walentynki: dzień, w którym wcale nie chodzi o mnie

Często spędzałam walentynki, próbując zaplanować i przygotować wspaniałą kolację dla mojego męża. Miałam nadzieję, że uda nam się uczcić naszą miłość idealną randką.

W tym roku jednak chcę zdjąć z siebie tę presję, ponieważ pod koniec dnia wszystkie moje starania, by kochać męża, często bardziej skupiają się na mnie samej... Tym razem chcę spróbować dotrzeć do kogoś nowego – i to nie w romantyczny sposób. Zamiast poświęcać całą moją energię na planowanie idealnego prezentu dla ludzi, których kocham, chcę skierować ją w stronę osób, o których mało kto pamięta.

Chcę sprawić, by w walentynki mniej chodziło o mnie, a bardziej o innych. Jak to się już często zdarzało w moim życiu, kiedy jestem w pełni skupiona na kimś innym (zwłaszcza na kimś, kto nie może mi się odwdzięczyć ani dać mi nic w zamian), to w efekcie jestem bardziej spełniona i zadowolona.

Jeśli brzmi to jak coś, czego chciałbyś spróbować, oto kilka pomysłów:

Czy w twoim sąsiedztwie znajdują się domy spokojnej starości albo ośrodki rehabilitacyjne, które przyjmują gości? Możesz być zdziwiony, jak wiele z nich jest otwartych na gości z zewnątrz, nawet w obliczu pandemii. Wystarczy spędzić z kimś kilka minut, może przynieść kartkę lub czekoladę. Jeśli masz dzieci, dowiedz się, czy możesz je zabrać ze sobą, i zrób z tego rodzinną wycieczkę. Jeśli walentynki będą kojarzyć się im z miłością do bezbronnych, dasz im prezent na całe życie!

Może napiszesz do członka rodziny, z którym nie rozmawiałeś od jakiegoś czasu? Może masz starszego krewnego, który nie może się zbytnio poruszać? Kogoś, kto obecnie przebywa w więzieniu? List lub telefon z pozdrowieniami wiele znaczy, zwłaszcza jeśli nie jesteś w stanie odwiedzić tych osób samodzielnie.

Życie księdza w XXI wieku może być dość samotne. Spróbuj wysłać kartkę z podziękowaniem za jego poświęcenie dla twojej parafii. A może jest jakaś siostra zakonna, którą chciałbyś docenić?

Czyjś ból dotknął ostatnio twojego serca? Może była to historia straty współpracownika, widoczne nieszczęście sąsiada lub pełna cierpienia historia znajomego na Facebooku? Zastanów się, w jaki sposób możesz dotrzeć do osoby, którą znasz, a która zmaga się z bólem.

Różne zdarzenia i ludzie dotykają nas w różnym czasie i czasami jest to sposób, w jaki Duch Święty działa, aby pomóc nam nauczyć się wychodzić poza siebie. Zastanów się nad sposobem działania, a potem... działaj. Nawet jeśli nie jesteś pewny lub wydaje ci się to niezręczne, zawsze lepiej jest działać niż zignorować to, co pociąga twoje serce.

Jeśli nie czujesz, że komuś pomogłeś, albo twoja pomoc zostaje jawnie odrzucona i niedoceniona, to i tak wzrastasz dzięki temu, że wyciągnąłeś rękę. I na odwrót – kiedy nie działasz, staczasz się. Działaj i się rozwijaj. Kochaj i wzrastaj.

Walenty uczy nas, że prawdziwa miłość jest bolesna i wymagająca, a nie wygodna i przynosząca spokój. Walenty wolał umrzeć niż zdradzić Miłość. Umrzyjmy dla siebie, naśladując go i naśladując samą Miłość. Święty Walenty, módl się za nami!