Św. Piotr i św. Marek również nie dotrzymywali swoich obietnic…

Według raportu przytoczonego przez Journal of Clinical Psychology więcej niż jedna na cztery osoby porzuca swoje postanowienia noworoczne po upływie dwóch tygodni. W ciągu trzech tygodni z postanowień rezygnuje już jedna trzecia osób je podejmujących. W czerwcu swoich postanowień trzymać się będzie zaledwie jedna trzecia osób. Tymczasem niedotrzymywanie postanowień nie ma wielkiego znaczenia. Liczy się to, co zrobisz, gdy już je porzucisz.

W Nowym Testamencie znajdziemy wiele przykładów z życia najbardziej znamienitych postaci, które to potwierdzają. Przyjrzyjmy się samemu Jezusowi i dwóm wielkim świętym.

Św. Piotr nie dotrzymał swoich obietnic złożonych Chrystusowi. Wygląda na to, że po zmartwychwstaniu Jezus daje przywódcy apostołów drugą szansę. I tak Piotr zabiera pozostałych apostołów na połów ryb, podczas gdy zmartwychwstały Jezus woła do nich z brzegu, by „zarzucili sieć po prawej stronie łodzi”. Apostołowie wypełniają to polecenie i łowią mnóstwo ryb. To wydarzenie musiało przypomnieć Piotrowi wcześniejszą sytuację z połowem ryb i jego początkowy opór, by na słowa Jezusa wypłynąć na głębię i zarzucić sieci. Później Piotr wskakuje do wody, by dołączyć do stojącego na brzegu Jezusa.

Wskakuje do wody, nie idzie po wodzie. To z kolei musiało mu przypomnieć ten moment, gdy zabrakło mu odwagi, by podejść do Jezusa po wodzie. W końcu, już po posiłku, Jezus pyta go trzykrotnie: „Czy mnie miłujesz?”, co przypomina, oczywiście, trzykrotne zaparcie się Piotra. Tym razem jednak Piotr odpowiada „Tak, Panie”, a Jezus mówi mu „Paś owce moje” (J 21,17).

W każdym z tych przypadków Jezus pokazuje Piotrowi, że jego błędy go nie definiują. Zawsze może zacząć na nowo.

Marek również popełnił błędy, wypełniając swoją chrześcijańską misję. Wywodził się z ważnej rodziny chrześcijańskiej, na którą mógł liczyć Piotr po cudownym uwolnieniu z więzienia. Marek wspierał Pawła i Barnabę w czasie ich podróży misyjnych. Okazało się to jednak dla niego zbyt trudne i zrezygnował z tej misji. Jego sposób podróżowania, a następnie jego nieobecność spowodowały rozdźwięk pomiędzy nim a Pawłem.

Niemniej zgodnie z tradycją to właśnie ten sam Marek napisał czwartą ewangelię, a w ikonografii przedstawiany jest jako lew. Jego porażki były powszechnie znane, jednak próbując wciąż od nowa, dołączył do grona świętych, stając się jednym z tych, którzy cieszą się największą czcią.

Jezus Chrystus dzielił z nami wszystko oprócz grzechu. Dzielił naprawdę wszystko, także słabości, co pokazują trzy Jego upadki w czasie drogi krzyżowej. Nie zostały one zapisane w Piśmie Świętym, są jednak doskonałym przykładem tego, jak radzić sobie z porażką.

Pierwszy upadek mówi nam o tym, by nie popadać w niepokój, nawet jeśli porażka przydarza nam się na samym początku. W jednej stacji Jezus przyjmuje swój krzyż, w kolejnej upada. To ogromna pociecha dla tych z nas, którzy poddają się przy pierwszych przeciwnościach. Jeśli tak się stanie, zrób po prostu to, co zrobił Jezus – podnieś się.

Drugi upadek uczy nas tego, by nie popadać w niepokój, jeśli upadniemy pomimo otrzymanej pomocy. Jedna po drugiej wydarzają się te trzy rzeczy: pocieszenie Matki, pomoc Szymona i podniesienie na duchu przez Weronikę. Mimo to Jezus znów upada. Czego nas to uczy? Nie zniechęcaj się, nawet jeśli twoja osobista porażka wydaje się jeszcze bardziej cię pogrążać, ponieważ upadasz pomimo otrzymanego wsparcia. Spróbuj jeszcze raz.

Trzeci upadek wydarza się wtedy, gdy koniec jest już bliski. Dokładnie w chwili, gdy dociera do celu – na kalwarię, gdzie odkupi ludzkość, Jezus znowu upada. To powinno dodać otuchy tym z nas, którzy nie potrafią skończyć tego, co już zaczęli. Wytrwaj. Nie pozwól, by twoje porażki cię definiowały. Zdefiniuj sam siebie poprzez to, co z tym zrobisz później!