Czego mogą nauczyć nas dziś rodzice św. Josemarii Escrivy?

Nie wszyscy święci mieli świętych rodziców, ale wielu z nich osiągnęło wielkość właśnie dzięki nim. Jednym z takich przykładów jest św. Josemaría Escrivá, którego rodzice byli dla niego wzorem przez całe życie.

Każdego, kto jest ciekaw, jak wychowuje się świętych, zainteresuje książka Parents of the Saints: The Hidden Heroes Behind Our Favorite Saints (nie ma jeszcze polskiego tłumaczenia – przyp.tłum.). Autor Patrick O’Hearn przygląda się życiu rodziców świętych, identyfikuje ich wspólne cechy i opisuje, jak pielęgnowali oni powołanie swoich dzieci.

Okazuje się, że rodzice mogą zrobić wiele, aby zachęcić dzieci do świętości. Wśród wielu świętych rodzin, opisanych przez O’Hearna, jest też wspaniała rodzina Escrivów.

Josemaría Escrivá, hiszpański ksiądz, był założycielem Opus Dei, prałatury personalnej Kościoła katolickiego, której zadaniem jest osiąganie świętości poprzez pracę i codzienne obowiązki. Josemaría Escrivá zmarł w 1975 r. i został kanonizowany niecałe trzy dekady później, w 2002 r.

Escrivá miał wspaniałych rodziców, którzy byli nie tylko pobożnymi katolikami, ale także ludźmi wielkich cnót. José i Dolores Escrivá poświęcili syna Matce Bożej, kiedy ten nieomal umarł w dzieciństwie.

Josemaría miał dwa lata, kiedy zachorował tak ciężko, że lekarz nie dawał mu szans. Cały dom Escrivów ucichł. Doktor Campos, który zrobił wszystko, co możliwe, aby uratować chłopca, powiedział ojcu: „Nie przeżyje do rana”.

Ale José Escrivá i jego żona Maria Dolores Albás Escrivá byli pobożnymi katolikami i z wielką wiarą modlili się do Boga o uzdrowienie dziecka. Dolores obiecała Matce Najświętszej, że jeśli syn wyzdrowieje, weźmie go na pielgrzymkę do starej kaplicy Torreciudad, położonej na zboczu u podnóża Pirenejów.

Następnego ranka doktor przyszedł do Escrivów ponownie. „O której godzinie zmarł mały?”, zapytał. Ojciec, nie kryjąc radości, odpowiedział: „Nie tylko nie umarł, ale zdaje się, że całkowicie wyzdrowiał!”. Wkrótce rodzina udała się na pielgrzymkę, a chłopiec przez całe życie pozostawał blisko Matki Bożej.

Św. Josemaría nauczył się od swoich rodziców wielu cennych rzeczy. Opisywano je szeroko w wielu artykułach. O’Hearn wyjaśnia, w jaki sposób rodzice Josemaríi pielęgnowali trzy kluczowe cechy świętości: życie sakramentalne, cierpienie i prostotę.

Wielu rodziców świętych podzielało głęboką miłość do sakramentów, zwłaszcza do Eucharystii. Przejawiała się ona w regularnym uczęszczaniu na mszę świętą, pełnym czci przyjmowaniu Komunii Świętej i długiej adoracji Najświętszego Sakramentu.

Rodzina Escrivów pilnie uczestniczyła we mszy świętej w każdą niedzielę, a ojciec Josemaríi był dla niego szczególnym wzorem głębokiej miłości do Eucharystii. O’Hearn pisze:

Cierpienie jest nieodłączną częścią ludzkiej kondycji. Święci rodzice świętych nie szukali cierpienia dla niego samego, ale kiedy nadeszło, starali się je znosić z miłością i cierpliwością Chrystusa.

Czasami może się wydawać, że święci znoszą więcej trudów niż zwykli ludzie. Św. Ludwik de Montfort napisał kiedyś: „Najwierniejsi słudzy Maryi Panny, będąc jednocześnie jej ulubieńcami, otrzymują od Niej największe łaski Nieba, jakimi są krzyże”.

Te słowa z pewnością odnoszą się do Joségo i Dolores Escrivów, którzy wiele wycierpieli. Większość z ich sześciorga dzieci umarło bardzo wcześnie. W ciągu trzech lat stracili trzy córki w wieku poniżej 10 lat. O’Hearn pisze:

Wkrótce po śmierci córek rodzinę dotknęły kolejne nieszczęścia. Wspólnik w interesach oszukał Joségo, a ten został zmuszony do ogłoszenia bankructwa i pozbycia się całego majątku.

Escrivowie byli wcześniej zamożną rodziną, ale nagle popadli w biedę i musieli wyprowadzić się z ukochanego rodzinnego miasta. Co gorsza, wielu krewnych i sąsiadów zaczęło nimi gardzić.

Był to trudny okres dla Escrivów, ale znieśli to heroicznie. O’Hearn pisze:

Sam św. Josemaria powiedział kiedyś: „Moi rodzice, moi cisi bohaterscy rodzice, są moją wielką dumą”.

Escrivowie starali się żyć prosto i oszczędnie jeszcze przed bankructwem, ale rzecz jasna, po upadku finansowym prostota stała się jeszcze ważniejsza w ich domu. Matka Josemaríi, pisze O’Hearn, „dawała najświętszy przykład prostoty, ceniąc każdą chwilę i każdym oddechem wychwalając Boga, zamiast marnować swój czas na błahostki”.

Tymczasem jego ojciec pokazywał swoimi czynami, że wie, co jest w życiu najważniejsze. Postawił na czas z rodziną, ciesząc się długimi spacerami z dziećmi i spędzaniem czasu na powietrzu.

Żył bardzo prosto i poświęcił wszystko dla rodziny. Nic dziwnego, że po latach św. Josemaria powiedział o nim: „Zawdzięczam mu moje powołanie”.