Papież: A gdyby spalono wszystkie Biblie świata, wiecie, co by się stało?

„Bóg nieustannie przechodzi obok za pomocą Pisma Świętego” – powiedział Franciszek.

„Pismo Święte jest niewyczerpalnym skarbem. Niech Pan sprawi, abyśmy coraz więcej z niego czerpali poprzez modlitwę” – powiedział papież Franciszek podczas dzisiejszej audiencji ogólnej. Oto tekst papieskiej katechezy w tłumaczeniu na język polski:

Słowo Boże zmierza do serca

Drodzy bracia i siostry, dzień dobry! Dzisiaj chciałbym skoncentrować się na modlitwie, którą możemy podjąć, wychodząc od fragmentu Biblii. Słowa Pisma Świętego nie zostały napisane po to, aby były uwięzione na papirusie, pergaminie czy papierze. Ale po to, aby zostały przyjęte przez osobę, która się modli, żeby wzrastały w jej sercu.

Czytaj także:
Papież: „To najgorsza zniewaga, jaką można wyrządzić świątyni i ołtarzowi”

Słowo Boże zmierza do serca. Katechizm stwierdza: „Czytaniu Pisma Świętego powinna towarzyszyć modlitwa – Biblii nie można czytać jak powieść – czytaniu Pisma Świętego powinna towarzyszyć modlitwa, by nawiązywała się rozmowa między Bogiem a człowiekiem” (n. 2653).

W ten sposób niesie cię modlitwa, by lektura stawała się dialogiem z Bogiem. Ten werset Biblii został napisany również dla mnie, wiele wieków temu, aby przynieść mi słowo Boga. Został napisany dla każdego z nas.

Fragment Pisma przemawia do mnie

To doświadczenie przydarza się wszystkim wierzącym. Fragment Pisma Świętego, który słyszałem wiele razy wcześniej, nagle pewnego dnia przemawia do mnie i rozjaśnia przeżywaną przeze mnie sytuację.

Ale trzeba, abym tego dnia był tam, na spotkaniu z tym Słowem, był tam słuchając Słowa. Każdego dnia Bóg przechodzi i zasiewa ziarno w glebie naszego życia. Nie wiemy, czy dziś znajdzie glebę jałową, ciernie, czy też glebę żyzną, która sprawi, że to ziarno wyrośnie (por. Mk 4, 3-9).

Zależy to od nas, od naszej modlitwy, od otwartego serca, z jakim podchodzimy do Pisma Świętego, aby stało się ono dla nas żywym Słowem Boga. Bóg nieustannie przechodzi obok za pomocą Pisma Świętego.

Zobacz wideo z papieżem z dzisiejszej katechezy:

Nowe wcielenie Słowa

Powtórzę to, co powiedziałem w minioną niedzielę, a o czym mówił św. Augustyn: „Boję się, że Jezus przejdzie. Czego się boisz? Że Go nie rozpoznam, że nie dostrzegę, iż to jest Pan”.

Poprzez modlitwę dokonuje się jakby nowe wcielenie Słowa. A my jesteśmy „przybytkami”, w których słowa Boga chcą być ugoszczone i strzeżone, aby mogły nawiedzić świat.

Dlatego musimy podchodzić do Biblii bez ukrytych intencji, bez jej instrumentalizowania. Człowiek wierzący nie szuka w Piśmie Świętym oparcia dla własnej wizji filozoficznej czy moralnej, ale ma nadzieję na spotkanie. Wie, że te słowa zostały napisane w Duchu Świętym, a zatem w tym samym Duchu należy je przyjąć i rozumieć, aby mogło dojść do spotkania.

Słowo Boże zawsze coś zmienia

Irytuje mnie, gdy słyszę chrześcijan recytujących wersety biblijne jak papugi: „Pan mówi tak a tak”. „Ale czy czytając ten werset, spotkałeś się z Panem?”. To nie tylko problem pamięci, ale pamięci serca. Tej, która otwiera cię na spotkanie z Panem, a to słowo, ten werset prowadzi cię do spotkania z Panem.

Dlatego czytamy Pismo Święte tak, aby ono „nas odczytywało”. A łaską jest możliwość rozpoznania siebie w tej czy innej postaci, w tej czy innej sytuacji. Biblia nie jest napisana dla jakiejś nieokreślonej ludzkości, ale dla nas, dla ciebie i ciebie. Dla mężczyzn i kobiet z krwi i ciała, mężczyzn i kobiet posiadających imię i nazwisko, tak jak ja i ty.

Jest to Słowo Boga, przeniknięte Duchem Świętym, a gdy jest przyjmowane z otwartym sercem, nigdy nie pozostawia rzeczy takimi, jakimi były wcześniej. Nigdy. Zmienia coś, to jest łaska, moc Słowa Bożego.

Czytaj także:
Papież: kilka metrów od placu św. Piotra został znaleziony martwy bezdomny

Lectio divina

Tradycja chrześcijańska jest bogata w doświadczenia i refleksje na temat modlitwy z Pismem Świętym. Utrwaliła się zwłaszcza metoda lectio divina. Zrodzona w środowisku monastycznym, a obecnie praktykowana również przez chrześcijan, którzy uczęszczają do parafii.

Chodzi przede wszystkim o to, aby uważnie czytać fragment biblijny, co więcej, powiedziałbym z „posłuszeństwem” wobec tekstu. Aby zrozumieć, co on oznacza sam w sobie.

Następnie wchodzi się w dialog z Pismem Świętym, tak że słowa te stają się motywem rozważania i modlitwy. Stale trzymając się tekstu, zaczynam zadawać sobie pytanie, co on „mówi do mnie”.

Jest to delikatny krok: nie możemy popaść w interpretacje subiektywne, ale musimy włączyć się w żywy nurt tradycji, która jednoczy każdego z nas z Pismem Świętym.

Ostatnim etapem lectio divina jest kontemplacja. Tutaj słowa i myśli ustępują miejsca miłości, jak między osobami zakochanymi, którym czasem wystarcza patrzenie na siebie w milczeniu. Tekst biblijny pozostaje, ale jak zwierciadło, jak ikona, którą trzeba kontemplować. W ten sposób osiąga się dialog.

A gdyby spalono wszystkie Biblie świata

Poprzez modlitwę Słowo Boże zamieszkuje w nas, a my w nim. Słowo inspiruje dobre intencje i podtrzymuje działanie; daje nam siłę i pogodę ducha, i nawet wtedy, gdy stawia nas w obliczu kryzysu, obdarza nas pokojem.

W dniach okropnych i kłopotliwych zapewnia sercu odrobinę zaufania i miłości, która chroni je przed atakami złego. W ten sposób Słowo Boże staje się ciałem – pozwalam sobie użyć tego wyrażenia. Staje się ciałem – w tych, którzy przyjmują je na modlitwie.

W niektórych starożytnych tekstach pojawia się intuicja, że chrześcijanie tak bardzo utożsamiają się ze Słowem, iż nawet gdyby spalono wszystkie Biblie świata, to i tak by można ocalić „replikę” tego Słowa, poprzez ślad jaki zostawiło ono w życiu świętych. To bardzo piękne wyrażenie.

Pismo Święte niewyczerpalnym skarbem

Życie chrześcijańskie jest dziełem, jednocześnie, posłuszeństwa i twórczości. Dobry chrześcijanin powinien być posłuszny, ale powinien być także twórczy i posłuszny. Ponieważ słucha Słowa Bożego. Ponieważ ma w swym wnętrzu Ducha Świętego, który pobudza go do kreatywności, do jej rozwijania.

Jezus mówi o tym na końcu jednej ze swoich mów wygłaszanych w przypowieściach, porównując w następujący sposób: „każdy uczony w Piśmie, który stał się uczniem królestwa niebieskiego, podobny jest do ojca rodziny, który ze swego skarbca – serca – wydobywa rzeczy nowe i stare” (Mt 13, 52). Pismo Święte jest niewyczerpalnym skarbem. Niech Pan sprawi, abyśmy coraz więcej z niego czerpali poprzez modlitwę. Dziękuję.

[Do wiernych z Polski]

Pozdrawiam serdecznie Polaków. Dzisiaj w liturgii obchodzimy wspomnienie św. Anieli Merici, założycielki Towarzystwa św. Urszuli. Z jej duchowości wyrosły liczne zgromadzenia sióstr urszulanek, obecnych także w Polsce. Św. Aniela, zainspirowana Słowem Bożym, pragnęła, aby siostry, bezgranicznie oddane Bogu i ubogim, z odwagą podejmowały pracę wychowawczą wśród dzieci i młodzieży. Zachęcała: „Trzymając się starych dróg (…) czyńcie życie nowe!”.

Życzę, aby za jej przykładem, codzienna lektura Pisma Świętego pomagała wam świadczyć z radością o waszej wierze. Z serca wam błogosławię.

Tłum. O. Stanisław Tasiemski OP
KAI/ks

Czytaj także:
Papież: W sytuacjach kryzysowych zacznij uwielbiać Boga. To zawsze oczyszcza