Uczyń swoją miłość konkretną! Trzy rady św. Klary

Św. Klara z Asyżu poszła śladami św. Franciszka, odkrywając ubóstwo jako sposób życia. Gdy sama zdecydowała się żyć Ewangelią w stu procentach, pociągnęła innych tą drogą.

Jedną z kobiet zafascynowanych Klarą była Agnieszka z Pragi, córka króla czeskiego (potem także została świętą). Zachowały się listy, które Klara do niej napisała. Znajdujemy w nich trzy ciekawe rady, które mogą przydać się współczesnym uczniom Jezusa.

O rękę Agnieszki starał się dwukrotnie cesarz Fryderyk. Ona jednak odrzuciła zaręczyny i zdecydowała się na życie zakonne.

Klara pisze do niej, że wybrała sobie „Oblubieńca szlachetniejszego rodu, Pana Jezusa Chrystusa (…). Jego potęga jest większa, szlachetność wyższa, spojrzenie piękniejsze, miłość słodsza i cały wdzięk wytworniejszy”.

Klara nie pisze, że Agnieszka zamiast życia dworskiego wybrała życie religijne. Podkreśla, że miłość Agnieszki do Jezusa jest konkretna. Czytając list można odnieść wrażenie, że o Agnieszkę starało się dwóch mężczyzn, jeden został przyjęty, a drugi odrzucony.

Klara pokazuje Agnieszce i nam, że miłość do Jezusa jest konkretna, bo On jest realny i konkretny. Radość z pójścia za Nim jest podobna do odnalezienia miłości swojego życia.

Klara pisze: „jesteście oblubienicą, matką i siostrą Pana mego Jezusa Chrystusa”. W ten sposób Bóg może naprawdę zamieszkać wśród nas – „rozbić w nas namiot”. Wówczas Nazaret dzieje się na naszych oczach. Wcielenie przestaje być tylko abstrakcyjną prawdą teologiczną – staje się rzeczywistością. Klara pokazuje Agnieszce: uczyń swoją miłość konkretną.

Druga rada Klary dotyczy ubóstwa: „wiecie, że człowiek ubrany nie może walczyć z nagim, bo łatwiej powalić na ziemię tego, kogo jest za co uchwycić”. Pieniądze, ambicja, pozycja społeczna, prestiż, szacunek innych, sukces, gadżety i luksusowe rzeczy są często naszym „ubraniem”.

Wydaje się, że kiedy przyjdą trudne czasy, wówczas to ubranie nas ochroni. Pieniądze pozwolą przetrwać, ważni znajomi załatwią pracę, a gadżety potwierdzą naszą wartość w tym trudnym czasie. Tymczasem Klara wskazuje, że w codziennym życiu toczymy walkę o dobro. Gdy będziemy polegać na sobie i na naszym „społecznym ubraniu” wówczas przeciwnik będzie mógł nas łatwo chwycić i powalić na ziemię.

Nie chodzi o to, aby nie mieć oszczędności, znajomych i pisać na maszynie do pisania. Klara doradzając Agnieszce, może doradzić coś również nam. Cokolwiek się wydarza i cokolwiek posiadamy, jesteśmy nadzy przed Bogiem. Gdy jesteśmy świadomi własnej bezsilności i biedy, możemy wygrać walkę o dobro.

Klara radzi Agnieszce również w sprawie postu. Przy okazji postów, które u klarysek są dość surowe, wspomina o siostrach słabych i chorych, które trzeba wyróżniać, jeśli chodzi o pożywienie.

To zachęta również dla nas, abyśmy, jeśli czujemy się słabsi lub coś nam dolega, otoczyli siebie czułością. Klara, choć bardzo konsekwentna w postach, pisze do Agnieszki: „proszę cię, najdroższa, powstrzymaj się mądrze i roztropnie od nieroztropnej i niemożliwej surowości w postach, którą, jak wiem, zaczęłaś stosować”. Wskazuje, że „nasze ciało nie jest ze spiżu”, a siły nie przypominają skały. „Jesteśmy kruche”, pisze Klara.

Ciekawą wskazówką dla Agnieszki jest rada dotycząca czwartku. W czwartek post jest dowolny. Klara wyróżnia ten dzień, który oprócz niedziel i świąt zasługuje na szczególne traktowanie. W czwartek jesteśmy już dość zmęczeni pracą i całym tygodniem. Możemy zobaczyć, jak zmieni się nasze życie, gdy w czwartkowe popołudnie zrobimy coś wyjątkowego. Umówimy się na rozmowę, obejrzymy film, poczytamy lub posłuchamy książki itp. (po pandemii tych możliwości będzie zdecydowanie więcej…).

Poprzez te trzy rady udzielone Agnieszce z Pragi Klara pokazuje, jak zaaplikować rady ewangeliczne czystości, ubóstwa i posłuszeństwa w codziennym świeckim życiu. W czystości bowiem chodzi o miłość, w ubóstwie o wolność, a w posłuszeństwie o umiar i roztropność.