Potrzebuję sita, które oddzieli istotne od nieistotnego. Potrzebuję światła na horyzoncie

Potrzebuję decyzji na to, co jest moim ostatecznym punktem odniesienia.

Będę słuchał tego,
co Pan Bóg mówi
[Psalm 85]

Słuchanie

Mam problem z usłyszeniem. Głównie innych, także Innego. Ja, mnie i moje zawsze są ciekawsze. Walka z tymi mentalnymi korkami w uszach wydaje się bez końca i przez to bez sensu.

Czytaj także:
To, co dzieje się w naszym, w moim Kościele, przejmuje mnie bardzo

Żeby to tylko one były problemem! Rzeczywistość wokół bombarduje mnie morzem bodźców, na których przetwarzanie nie mam już sił ani czasu. To przyzwyczaja mnie do prześlizgiwania się po powierzchni doświadczeń, oducza ich selekcji. Sprawia, że gubię mechanizmy, które pomagają je hierarchizować i pomijać te pozbawione znaczenia lub konsekwencji.

Te stanowią podobno 80% bodźców, które do nas docierają. Jak sprawić, żeby spłynęły po mnie, nie zostawiając nawet śladu, a jednocześnie nie przestać słyszeć?

Światło

Potrzebuję sita, które oddzieli istotne od nieistotnego, potrzebne od zbędnego. Potrzebuję światła na horyzoncie, które wyznaczy moją drogę.

I potrzebuję decyzji na to, co jest moim ostatecznym punktem odniesienia. A przede wszystkim – wytrwałości w wyborze. On da resztę. Jeśli będę słuchać.

Czytaj także:
Jego miłość się nie kończy, nie zatrzymuje, nie męczy. Trudno w to uwierzyć

Czytaj także:
Pan zna twoje lęki i przyjdzie ci z pomocą. Tylko wypatruj objawień Bożej miłości