Do mam, które czują, że czasem zawodzą

Jednym z największych wstrząsów dla rodzinnego systemu, gdy zostajesz rodzicem, są nie tyle nieprzespane noce, ile świadomość, że od tej chwili nigdy już nie przestaniesz być mamą. Jasne, możesz wybrać się na okazjonalną randkę z mężem, a nawet zorganizować dzień w SPA, ale bez względu na to, jak bardzo chcesz się wyłączyć, twoje małe (lub nawet duże) dzieci są zawsze obecne w twoich myślach. Tak więc bycie wyczerpanym psychicznie i fizycznie zaczyna być czymś zwyczajnym.

Jednak wraz z wyczerpaniem często pojawia się uczucie, że nie dajesz z siebie wszystkiego. Masz poczucie winy i czujesz, że zawodzisz swoje dzieci. To właściwie jeden z największych talentów mamy: mieć tak wielkie oczekiwania co do tego, co powinna robić, bez brania pod uwagę tego, co jest po ludzku możliwe. Pokonujemy siebie, nie doceniając wszystkiego, co osiągnęłyśmy.

Niedawno zostałam poddana próbie poczucia winy mamy. Kiedy leżałam na kanapie przekonana, że mam COVID-19, zapalenie płuc i raka płuc (wszystko to przyszło z chęcią zjedzenia tony lodów czekoladowych), zastanawiałam się, jak u licha mam gotować dla moich dzieci, pomóc mojemu 12-latkowi z matematyką i wykonywać swoją pracę. Chciałam szlochać pod ciężarem odpowiedzialności, który czułam.

Kiedy mam przed sobą duże wyzwanie, zawsze przypominam sobie, że Bóg daje nam tylko to, co jesteśmy w stanie znieść, ale czasami musimy ponownie przypomnieć sobie dokładnie to, co powinniśmy znosić. W trudnych czasach Bóg z pewnością nie oczekuje, że nasze domy będą czyste i uporządkowane, nasze dzieci będą cieszyć się doskonale zbilansowaną dietą i ściśle przestrzeganymi harmonogramami.

Nie, wierzę, że kiedy czujemy, że zawodzimy i rzeczy nie idą zgodnie z planem, Bóg delikatnie przypomina nam, że jesteśmy tylko ludźmi i musimy bardziej się na Nim oprzeć. Nasze dzieci przeżyją na diecie złożonej z płatków śniadaniowych i kanapek, nic im się nie stanie, jeśli przez chwilę będą oglądać zbyt dużo telewizji, a właściwie nie zaszkodzi im też zobaczenie, że jesteś trochę bezbronna.

W rzeczywistości, chociaż nigdy nie chciałabym, aby moje dzieci martwiły się o mnie lub czuły się niepewnie, ważne jest (szczególnie w przypadku starszych dzieci), aby zdać sobie sprawę, że mamy się po prostu męczą. Mamy też potrzebują opieki. To doskonały sposób, aby dzieci wzrastały we współczuciu i nauczyły się kilku życiowych umiejętności. Kiedy umierałam na kanapie, byłem zdumiona tym, jak moje dzieci zebrały się, by wykonywać obowiązki. To była chwila czystego piękna.

Więc jeśli masz chwile, kiedy czujesz się jak porażka, przypomnij sobie, że na pewno tak nie jest. Zweryfikuj swoje oczekiwania i poświęć trochę czasu na naładowanie baterii. Co najważniejsze, oprzyj się na swoim Ojcu Niebieskim, aby uzyskać pociechę i ufać, że jest z tobą we wszystkich wzlotach i upadkach.