Czy nasz związek jest dobry? Zadajesz sobie takie pytanie?

Każdy związek ma wiele kolorów i cieni, którym warto się przyglądać i dokonywać bardziej szczegółowych refleksji w ramach różnych obszarów życia.

Możemy zadawać sobie to pytanie bez końca i nigdy nie otrzymać klarownej odpowiedzi. Być może z tego względu, że nie do końca wiadomo, kto miałby zdecydować o tym, czy nasz związek jest dobry czy nie? Nikt poza nami nie jest w stanie tego rozsądzić i nie powinien tego robić. Ponadto każdy z nas może mieć inne kryteria oceny jakości relacji, które wynikają z odmiennych potrzeb i pragnień.

Co więcej, nasze „diagnozowanie” nie powinno oscylować pomiędzy dwoma skrajnymi punktami, prowadząc do jednoznacznego wniosku o dobrej lub złej relacji. W rzeczywistości każdy związek ma wiele kolorów i cieni, którym warto się przyglądać i dokonywać bardziej szczegółowych refleksji w ramach różnych obszarów życia.

Jakie mamy potrzeby?

Być może ważnym krokiem do pracy nad rozwojem wzajemnej więzi będzie przyjrzenie się własnym potrzebom, zarówno pod kątem braków, ale również satysfakcji z ich zaspokojenia. Możemy być bowiem przekonani, że nasz związek „nic nie wnosi” do naszego życia, szczególnie gdy przeżywamy złość czy rozczarowanie swoim partnerem, a tymczasem może się okazać, że w jakimś stopniu jest on owocny i spełnia niektóre z ważnych dla nas potrzeb.

Taka zmiana perspektywy może pozwolić ci inaczej spojrzeć na waszą relację – wyostrzyć widzenie tego, co posiadacie, a zmniejszyć ostrość na braki i niedoskonałości. Ponadto ważne będzie zrozumienie, że niektóre z waszych aktualnych potrzeb możecie zrealizować z powodzeniem poza związkiem, w różnych innych relacjach w swoim życiu.

Nazwij deficyty

Nie warto pomijać jednak braków, jakie odczuwamy w związku. Nierozpoznane deficyty mogą doprowadzić do kryzysu lub rozpadu relacji. Bardzo często złość związaną z deprywacją jakiejś ważnej dla nas potrzeby, kierujemy w stronę drugiej osoby. W ten sposób druga strona staje się odpowiedzialna za cierpienie, jakie przeżywamy, wchodząc w rolę wroga i przeciwnika.

Nasz związek zamienia się wówczas w arenę wiecznych pretensji i żalów, co skutecznie uniemożliwia wzajemną współpracę i wsparcie. Pomocne w budowaniu bliskiej relacji będzie zatem branie odpowiedzialności za realizowanie własnych potrzeb w relacji. Dzięki temu możecie uwolnić siebie nawzajem od nieadekwatnych roszczeń.

Komunikowanie pragnień

Warto zwrócić uwagę na fakt, że odpowiedzialność za siebie nie oznacza samowystarczalności lub agresji. Z jednej strony możemy, a nawet powinniśmy oczekiwać, że nasz partner będzie chciał się o nas zatroszczyć i dać nam właśnie to, czego potrzebujemy. Ważne, aby zadbać przy tym o wzajemność troski i wsparcia w związku. Uznanie swoich potrzeb nie może jednak narzucać drugiej osobie presji i przymusu ich zaspokojenia. W takim przypadku nasze oczekiwanie lub prośba staje się agresywnym żądaniem.

Poza umiejętnością identyfikowania własnych pragnień ważna jest również zdolność do ich komunikowania oraz empatycznego rozumienia. Jest to najczęściej sporym wyzwaniem dla każdej pary. Możemy jednak się tego uczyć, rozmawiając o wzajemnych uczuciach pojawiających się w różnych, mniej lub bardziej codziennych sytuacjach. Może się okazać, że będziecie potrzebować pomocy w zakresie rozpoznawania i komunikowania swoich potrzeb czy pragnień oraz związanych z nimi uczuć. Możecie pomyśleć wówczas o skorzystaniu ze specjalistycznej pomocy psychologicznej, aby zobaczyć, jakie niezaspokojone, najczęściej nieświadome potrzeby, utrudniają wam budowanie spełniającej i bezpiecznej więzi.

Można przypuszczać, że nie potrzebujecie zatem „diagnozować” waszego związku, a bardziej korzystne będzie przyjrzenie się temu, co pragniecie w nim rozwijać. Warto zobaczyć w sobie kruchość pewnych obszarów, pomijając przy tym krytyczną ocenę. Akceptacja wszystkiego, co odkryjesz w swoim sercu oraz przekonanie o własnej sile do rozwoju i zmiany może pomóc ci ją realizować.

Czytaj także:
Sfrustrowana relacją z Piotrusiem Panem?

Czytaj także:
Jak budować dobrą relację z nauczycielem twojego dziecka?