Wysoko na szczycie klifu na Pustyni Judzkiej znajduje się starożytna forteca zbudowana przez Aleksandra Janneusza, setki lat później przekształcona w klasztor przez św. Eutymiusza.
Chcemy nadal tworzyć dla Ciebie wartościowe treści
i docierać z Dobrą Nowiną do wszystkich zakątków internetu.
Twoje wsparcie jest dla nas bardzo ważne.
RAZEM na pewno DAMY RADĘ!
Niemal wszystko, co wiemy o fortecy Masada, zawdzięczamy żydowskiemu historykowi Józefowi Flawiuszowi. Wysoko na szczycie płaskowyżu nad Morzem Martwym znajduje się forteca zbudowana przez drugiego króla Judei, Aleksandra Janneusza w I wieku p.n.e. (czyli co najmniej 2100 lat zanim Norman Jewison postanowił nakręcić w ruinach budowli „Jesus Christ Superstar”).
Masada, czyli „twierdza”
„Masada” dosłownie oznacza „fortecę”. Po śmierci swego ojca Antypatra, założyciela dynastii Herodianów, Herod Wielki zdobył małą z początku fortyfikację i uznał ją za własną. Następnie zbudował wielką fortecę i dwa pałace, które zająłby w przypadku buntu. Po zakończeniu dynastii Hasmonean i powstaniu Herodianów przyszły burzliwe dni walk o władzę.
Ale wielkie oblężenie Masady miało dopiero nadejść, kilka zaledwie dekad później, na początku wojny żydowskiej (lata 66-73).
W telegraficznym skrócie – po tym, jak Rzymianie zniszczyli Drugą Świątynię, grupa rebeliantów (sykariusze – najbardziej radykalni żydowscy przeciwnicy Rzymu) uciekła z Jerozolimy i osiadła w Masadzie. Lucjusz Flawiusz Silwa, ówczesny gubernator Judei, oblegał twierdzę przez dwa lub trzy miesiące. Ostatecznie dziesiąty legion rzymski przedarł się przez bramy fortecy zdobywając Masadę w 73 roku. Józef relacjonuje, prawdopodobnie na podstawie dostępnych mu zeznań żołnierzy, że kiedy Rzymianie weszli do fortecy, zobaczyli, iż ukrywający się w niej popełnili masowe samobójstwo. Mogło być też tak, że zabili się nawzajem, bo nie chcieli zostać zmasakrowani przez rzymskich żołnierzy. Według Józefa Flawiusza znaleziono prawie tysiąc ciał.
Ostatni raz Masada była okupowana we wczesnym okresie bizantyjskim, kiedy zbudowano tu kościół i klasztor. Był on znany jako Klasztor Marda i osiedli w nim bizantyjscy mnisi z Pustyni Judzkiej (niektóre źródła podają, że klasztor w IV wieku założył św. Eutymiusz). Według innych źródeł w czasach św. Eutymiusza pustynia ta zajęła miejsce Egiptu, stając się centrum chrześcijańskiego monastycyzmu.
Czytaj także:
Cenne odkrycie pod Ścianą Płaczu potwierdza zapisy biblijne
Czytaj także:
Zwiedź z nami do Ziemię Świętą. Przewodnik na zdjęciach
Czytaj także:
Wiesz, że ojczyzna Jezusa – Galilea – to bujna i zielona oaza? [zdjęcia]