Choć tak naprawdę nie ma pewności, że miejsce odkryte w tureckim Izmirze to rzeczywiście dawny dom Maryi, to wiele na to wskazuje. Miejsce pojawia się wizjach Anny Katarzyny Emmerich.
Chcemy nadal tworzyć dla Ciebie wartościowe treści
i docierać z Dobrą Nowiną do wszystkich zakątków internetu.
Twoje wsparcie jest dla nas bardzo ważne.
RAZEM na pewno DAMY RADĘ!
Meryem Ana to wyjątkowe miejsce, szczególnie dla chrześcijan. Wierzy się, że to dom Maryi, że tu mieszkała po śmierci Syna. Przybyła w okolice Efezu wraz ze świętym Janem i najprawdopodobniej została tu aż do Wniebowzięcia. Tradycja powstała dzięki objawieniom Anny Kathariny Emmerich. To właśnie jej szczegółowe opisy Meryem Ana sprowokowały w 1891 roku ekspedycję odkrywczą sceptycznych ojców lazarystów.
Dom Maryi w wizjach niemieckiej mistyczki
Dom Maryi prawdopodobnie zostałby zupełnie zapomniany, gdyby nie wyjątkowe objawienia z XIX wieku, których doświadczyła niemiecka mistyczka. Pobożna Anna Katarzyna Emmerich, unieruchomiona w łóżku ze względu na nieuleczalną chorobę, otrzymała dar wizji przedstawiających życie Jezusa i Maryi. To wśród nich znalazł się opis domu, gdzie miała mieszkać Matka Boska po śmierci Chrystusa, kiedy opiekował się nią św. Jan przebywający w Efezie.
Objawienia obecnie już błogosławionej Anny Katarzyny spisał Klemens Brentano, niemiecki poeta romantyczny. Na tyle zafascynowała go treść tych wizji, że w 1818 roku przeprowadził się do miasteczka Dülmen nad Renem, aby zamieszkać w pobliżu Anny Katarzyny Emmerich. Z początku robił jedynie notatki z tego, co mówiła mistyczka. Dopiero w 1835 roku, 11 lat po jej śmierci, zdecydował się wydać część zebranych wizji w dziele Bolesna Męka Naszego Pana Jezusa Chrystusa.
Drugi tom, czyli Życie Najświętszej Maryi Panny według wizji Anny Katarzyny Emmerich, został opublikowany już po śmierci poety w 1842 roku. W nim właśnie zawarty został stosunkowo obszerny fragment o miejscu, gdzie mieszkała Maryja, wraz z opisem: „Dom Maryi zrobiony był z kamienia. W niewielkiej odległości za nim skalista góra wznosiła się ku szczytowi, z którego ponad pagórkami i drzewami można zobaczyć Efez i morze z wyspami. Miejsce to leży bliżej morza niż Efezu, który jest oddalony od niego o kilka godzin. Kraina ta jest opuszczona i nieodwiedzana”*.
Potwierdzenie wizji Emmerich
Pół wieku później wspomniany fragment Życia… zainspirował Siostrę Marię de Mandat Grancey, przełożoną Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego A’Paulo, do zbadania autentyczności tych opisów. W tym celu poprosiła o pomoc ojców lazarystów, których podejrzliwość i niedowierzanie sugerowałyby raczej szybkie rozwianie wątpliwości. Zaskoczyła ich jednak pobożność i wielka wiara Anny Katarzyny oraz zgodność objawień z tekstem Ewangelii, co było powodem do wyruszenia na poszukiwanie opisywanego w wizjach miejsca.
Przełomowy okazał się 29 lipca 1891 roku. Wtedy grupa eksploracyjna, z ojcem Henrym Jungiem lazarystą na czele, dotarła do miejsca zwanego „Panaya Kapulu”, co znaczy „brama wszystkiego, co święte”. Tam też odnaleziono ruiny, których położenie zgadzało się z treścią objawień.
Dom Maryi domem Pańskim
Obecnie Meryem Ana to świątynia wzniesiona w latach 50. XX wieku na ruinach pochodzących z I wieku, jak ustalili archeolodzy. I tak – nawa pokrywa się z przestrzenią, gdzie w ciągu dnia przebywali domownicy, prezbiterium najprawdopodobniej zbudowano w miejscu dawnych płyt paleniskowych, a kaplicę boczną na fundamentach sypialni Matki Boskiej. To święte miejsce odwiedzili z pielgrzymką papieże Paweł VI, Jan Paweł II oraz Benedykt XVI.
*Cytat za: Meryemana.info. Przy pisaniu korzystałam też z artykułu na gosc.pl
Czytaj także:
Najpiękniejszy obraz Maryi z Dzieciątkiem, jaki widziałem
Czytaj także:
7 miejsc w Polsce, w których objawiła się Maryja
Czytaj także:
Światło z tabernakulum, zapach grzechów i mówiąca Maryja. Objawienia z Akita