Dziś śpiewane, mogą nas nieźle ubawić. Ale też skłonić do refleksji nad głęboką treścią religijną zawartą w starym śpiewnym przekazie. Zresztą, sami się przekonajcie.
Chcemy nadal tworzyć dla Ciebie wartościowe treści
i docierać z Dobrą Nowiną do wszystkich zakątków internetu.
Twoje wsparcie jest dla nas bardzo ważne.
RAZEM na pewno DAMY RADĘ!
Zdarza się, że organista zaproponuje przedwojenną pieśń albo w babcinym księgozbiorze natrafimy na jakiś stary śpiewnik. Język stale się rozwija, więc to, co dla naszych XVII czy XIX-wiecznych przodków było przepiękną polszczyzną, nas dziś może czasem bawić.
Polska tradycja pieśni na wszelkie okresy roku liturgicznego i przeróżne okazje, jest niezwykle bogata. Często może nas zawstydzać, że w ubiegłych wiekach, mimo braku internetowych i bibliotecznych możliwości, jakimi my możemy się cieszyć, pobożni chrześcijanie mieli tak głęboką refleksję teologiczną, bardzo mocno osadzoną w Biblii.
Czytaj także:
„Nie” dla gitary elektrycznej, syntezatorów i „Hallelujah” Cohena w liturgii. Instrukcja Episkopatu
Przygotowałem małą antologię fragmentów dawnych adwentowych pieśni. Niektóre z nich dziś brzmią zabawnie lub przywodzą na myśl niekoniecznie pobożne skojarzenia. Skomponowałem z nich adwentowo-historiozbawczą opowieść.
***
Pan stworzył Adama, ludzkiego plemienia
Ojca, Ewę matkę, co zgrzeszyli jabłkiem.
***
Urząd zbawienia ludzkiego potrzebował pilnie tego,
By upadek Bóg naprawił, człowieka grzesznego zbawił.
Pan Bóg w Trójcy świętej radził, by świat zbawił, grzechy zgładził,
Przez wcielenie Syna Swego sprawą Ducha Najświętszego.
***
Błąkał się człowiek wśród okropnej nocy,
Bolał i nikt go nie wspomógł w niemocy,
Póki nie przyszła z wiekami żądana
Z Judzkiej krainy Panna zawołana.
Ona pokorą i oczy skromnemi
Boga samego ściągnęła ku ziemi,
Że, którego świat nie objął wielkości
Tego panieńskie zamknęły wnętrzności.
***
W czasie smutnym adwentowym, jak przed przyjściem Chrystusowem,
Z żalem serca rozważamy, z Patryarchami wołamy:
„Spuśćcie nam Zbawcę, niebiosa! Ziemię niech użyźni rosa,
Niwa gruntu Panieńskiego niech wyda Sprawiedliwego!”
***
Przyjdź o zbawienie pogańskie,
Jezu dziecię panieńskie,
Niech się wszystek świat dziwuje,
Bo rzecz nową Pan gotuje.
***
Posyła do Panny nielada Anioła,
lecz mocarza Swego, cnego Archanioła, Miłośnik narodu.
Niechaj śle mocnego posła w naszej sprawie,
by ludzkiej naturze uczynił bezprawie z panieńskiego płodu.
***
Wychodź, Pośle, z temi posłany darami,
Odkryj, co staremi tajono pismami, mocą posłanego.
Przystępuj, a zwiastuj, mów: Bądź pozdrowiona,
mów, że łaski pełna, że z Bogiem złączona, Mów, niech się nie boi.
***
Archanioł widząc Pannę troskliwą,
Jął ją cieszyć mową łagodliwą.
***
Wysłuchała Panna posła i przyjęła, uwierzyła słowu i Syna poczęła, Ale przedziwnego;
I Radzcę i Rządzcę narodu ludzkiego, Boga wszechmocnego,
Ojca wieku wszego, w słowie gruntownego.
***
By nad przyrodzenie miał Swój ród Król chwały,
Rządził i panował, a kwas ciał zbrzydniały
Zniósł śród niepokoju.
By twarde Swą mocą pysznym przytarł rogi
I karki wyniosłych rzucił pod Swe nogi,
Dzielny zawsze w boju.
***
Którego chwali niebo niestanowne,
Ziemia potoczna i morze żeglowne,
Możnej krainy troistej Dziedzica
W żywocie nosi swym czystym Dziewica.
Szczęśliwaś, Matko, z upominku tego,
Stworzyciel nieba bowiem wysokiego,
Który świat wielki w garści swej ukrywa,
W żywocie twoim zamknion odpoczywa.
***
Gdy świat skłaniał ku wieczoru, Oblubieńczego pozoru,
Wyszedłeś, Panie, z łożnicy
Żywota Matki-Dziewicy.
***
O najświętsza lilia, Dziewico Matko Marya;
Boleści żadnej nie miała, Kiedyś porodziła Syna.
Z wysokości być Go znała; Tak wielbimy sławnego Syna,
Jezusa, miłego Pana, Który podeptał szatana.
***
Tobie nad pomysł, dowcip i wymowę
Wznawiamy, Panno, rzecz Gabryelowę,
Któraś od niego w te słowa uczczona:
Bądź pozdrowiona!
Czytaj także:
Muzyka na Adwent. Te utwory przygotują cię na Boże Narodzenie
Teksty zaczerpnięte z: „Zbiór pieśni nabożnych katolickich do użytku kościelnego i domowego”, Zebrał ks. Szczepan Keller. Pelplin 1871 r.