Od kilkudziesięciu lat franciszkanie z Poznania zachwycają swoimi szopkami. “Szopka jest ogromną katechezą, która bardzo pomaga w głoszeniu nauki o Jezusie-Bogu, który stał się człowiekiem”.Ojcowie franciszkanie przy pl. Bernardyńskim w Poznaniu starają się jak najlepiej kultywować tradycję budowania szopki, zapoczątkowaną w XIII wieku w Greccio przez swojego założyciela. Szopka stworzona przez św. Franciszka była sporych rozmiarów, wszystko było w skali 1:1. Dlaczego więc tego nie powtórzyć, ale z nieco większym rozmachem? Od lat 50. XX wieku możemy w poznańskim kościele oglądać imponujące konstrukcje.
28 metrów głębokości, 14 metrów szerokości, 16,5 metra wysokości. Kubatura około 6 500 metrów sześciennych. Imponujące? To nie koniec. W szopce znajduje się ponad 400 figur (najmniejsza owieczka ma 20 cm, największy jest św. Józef o wzroście 180 cm) i wiele ruchomych elementów.
Szopka to katecheza o Bożym Narodzeniu
Budowa szopki zajmuje miesiąc, prace trwają kilka godzin każdego dnia, a przy konstrukcji pracuje kilkanaście osób, w tym oczywiście świeccy. Ojciec Leonard Bielecki zwraca uwagę, że świeccy sami czują potrzebę tego, by głosić Ewangelię w taki a nie inny sposób.
Zapytany przeze mnie o to, czy często spotyka się z zarzutem o megalomanię, odpowiada w prosty sposób, że dekoracje w kościołach, nawet te wielkie, to nic nowego. Budujemy przecież ciemnice, groby Pańskie, przystrajamy całe miasta i wioski na procesję Bożego Ciała. Nie można nie wspomnieć tutaj o największych jasełkach, które już niedługo, w uroczystość Objawienia Pańskiego, po raz kolejny przejdą ulicami naszych miast.
Szopka jest ogromną katechezą, która bardzo pomaga w głoszeniu nauki o Jezusie-Bogu, który stał się człowiekiem. Zdecydowanie łatwiej dociera się do świadomości ludzi, kiedy stawia się ich przed sceną zachowaną w pełnej skali.
Kliknij w poniższą galerię i zobacz, jak poznańska szopka zmieniała się z biegiem lat:
