Spotkałam się z człowiekiem, który ma twarz mojego męża

Lilly Ross niepewnie uśmiecha się do kamery. „Nie jestem na to gotowa” – mówi. Boi się, że spotkanie z człowiekiem, który dzięki jej decyzji dostał nowe życie, przypomni o cierpieniu sprzed 16 miesięcy. Kiedy jednak Andy Sandness wchodzi na salę i wyciąga do niej ręce, cały stres topnieje. Ich tragedie splatają się w jedną historię. Są teraz jak rodzina.

Był 23 grudnia 2006 roku. Wyczerpany depresją Andy Sandness postanowił odebrać sobie życie. Wypił sporo alkoholu, z szafy wyciągnął broń i strzelił sobie w twarz. W tej samej sekundzie zdał sobie sprawę, że popełnił olbrzymi błąd. Kiedy kilka chwil później w jego domu pojawili się policjanci, chciał błagać ich, żeby nie pozwolili mu umrzeć. Ale mówić już nie mógł.

Stracił nos, dolną część żuchwy, wszystkie zęby i część wzroku. Gdy obudził się w szpitalu, poczuł na swojej dłoni rękę mamy – kobiety, która zawsze była silna. Teraz na jej twarzy wypisany był niewyobrażalny ból. „Przepraszam” – przeczytała koślawe litery nakreślone przez syna. „Kocham cię, już dobrze” – szepnęła. Sandness myślał tylko o tym, jak wielki ból zadał swojej rodzinie.

10 lat później życie odebrał sobie 23-letni myśliwy, Calen „Rudy” Ross. Jego żona Lilly miała 19 lat i była właśnie w 8 miesiącu ciąży. Trudno sobie wyobrażać cierpienie, z którym musiała się zmierzyć. Ale wiedziała, że mąż wyraziłby zgodę na pobranie swoich narządów, dlatego szybko podpisała odpowiednie dokumenty. Dzięki tej decyzji kilkoro chorych otrzymało szansę na nowe życie.

Jedną z takich osób był właśnie Andy Sandness. W ciągu 10 lat przeszedł 23 operacje twarzy, ale wciąż nie wyglądał na zdrowego człowieka. Proteza nosa bez przerwy wypadała. Sztuczny podbródek zbytnio się wyróżniał. Trudno się dziwić, że Andy rzadko pojawiał się w miejscach publicznych.

W końcu został wpisany na listę oczekujących na przeszczep twarzy. Szacowany termin operacji? Za 5 lat. Jednak już po 5 miesiącach odebrał telefon z wiadomością.

Grupa krwi, kolor skóry, struktura twarzy, wiek – wszystko było niemal identyczne. Lekarz opiekujący się pacjentem, dr Samir Mardini stwierdził, że Calen i Andy mogliby być kuzynami!

Operacja trwała 56 godzin. Zaczęła się w piątkową noc, skończyła w poniedziałek nad ranem. Brało w niej udział 60 specjalistów.

Wszystko poszło zgodnie z planem. Kiedy Andy odważył się w końcu spojrzeć w lustro, napisał: „Nie liczyłem nawet na taki efekt”. Teraz dziękuje za nowe życie. Wciąż bierze udział w rehabilitacji i przyjmuje leki, ale nie wstydzi się już swojego wyglądu.

Dlaczego Andy zgodził się na spotkanie z Lilly – wdową po swoim dawcy? „Chciałem ci pokazać, że twój dar nie pójdzie na marne” – powiedział. Nie potrafi wyrazić swojej wdzięczności. Postanowił, że przynajmniej dofinansuje edukację małego Leonarda.

Dla Lilly to spotkanie także było wyjątkowe. Dotykając twarzy, która była jej niegdyś tak bliska, poczuła ulgę. Zamknęła jeden z życiowych etapów.

Źródło: dailymail.co.uk, independent.co.uk