Chcemy nadal tworzyć dla Ciebie wartościowe treści
i docierać z Dobrą Nowiną do wszystkich zakątków internetu.
Twoje wsparcie jest dla nas bardzo ważne.
RAZEM na pewno DAMY RADĘ!
Oddzielnie zwinięta chusta Jezusa
Ewangelia wg św. Jana w rozdziale 20 wspomina chustę, którą przykryto twarz Jezusa, gdy w Wielki Piątek wieczorem złożono Go w grobie.
Po zmartwychwstaniu, kiedy odkryto pusty grób, chusta ta nie leżała gdzieś bezładnie z boku, jak prześcieradła, w które było owinięte ciało Jezusa. Ewangelia poświęca cały jeden wers na to, by nam opowiedzieć o tym, że chusta była starannie złożona i położona w konkretnym miejscu kamiennego grobu.
Dlaczego Jezus po zmartwychwstaniu poskładał chustę, która okrywała w grobie jego głowę?
Gest, który ma znaczenie
Wczesnym rankiem w niedzielę Maria Magdalena udała się do miejsca, gdzie złożono Jezusa i odkryła, że ciężki kamień zamykający wejście do grobu był odsunięty. Pobiegła i spotkała Szymona Piotra oraz innego ucznia, tego, którego Jezus bardzo kochał, świętego Jana Ewangelistę. I powiedziała do nich:
Piotr i ów drugi uczeń pobiegli do grobu. Jan wyprzedził Piotra i przybył pierwszy na miejsce. Zatrzymał się i zobaczył prześcieradła, ale nie wszedł do środka. Wówczas przybył Szymon Piotr, wszedł do grobu i zobaczył pozostawione tam prześcieradła, natomiast chusta, która okrywała świętą twarz, leżała złożona oddzielnie na boku.
Czy to jest ważne? Bezsprzecznie.
Czy to ma jakieś znaczenie? Tak.
Dlaczego?
Aby pojąć znaczenie poskładanej chusty, musimy poznać pewien szczegół z ówczesnej hebrajskiej tradycji.
Wrócę tu!
Poskładana chusta należała do dynamiki codziennych relacji między panem a sługą i każde żydowskie dziecko znało tę zasadę. Gdy sługa przygotowywał stół do kolacji dla swojego pana, starał się, by wszystko było zgodnie z jego życzeniami.
Gdy stół był już gotowy, sługa znikał z pola widzenia pana i czekał, aż pan skończy posiłek. Sługa nie śmiał dotknąć stołu, zanim pan nie skończył posiłku. Po zakończeniu jedzenia pan wstawał od stołu, umywał palce, usta i brodę, zwijał serwetę w kulę i rzucał ją na stół. Zwinięta w kulę serweta oznaczała „Skończyłem”.
Natomiast jeśli pan po wstaniu od stołu zostawiał poskładaną serwetę obok talerza, sługa nie śmiał jeszcze tknąć stołu, gdyż taka poskładana serweta oznaczała „Wrócę!”.
Jest to adaptacja fragmentu tekstu ks. Chrystiana Shankara „Histórias e parábolas para a família”.