Najsłynniejsza kolumnada to ta na pl. Świętego Piotra w Rzymie. Ale równie ciekawa pod względem architektonicznym znajduje się w Fatimie.
Chcemy nadal tworzyć dla Ciebie wartościowe treści
i docierać z Dobrą Nowiną do wszystkich zakątków internetu.
Twoje wsparcie jest dla nas bardzo ważne.
RAZEM na pewno DAMY RADĘ!
Kolumnada to rząd kolumn połączonych ze sobą architrawem, czyli głównym elementem belkowania. Ta najsłynniejsza, zaprojektowana przez renesansowego artystę Berniniego, okala na kształt ramion plac św. Piotra w Watykanie.
Kolumnada Berniniego, która pierwotnie powstała jako samodzielna konstrukcja architektoniczna, została przyłączona do Bazyliki św. Piotra w trakcie jednego z etapów rozbudowy świątyni. Kolumnada wyznacza przestrzeń zamkniętą i otwartą zarazem, w zależności od miejsca, gdzie staniemy, zwiedzając Watykan. Chodzi o to, że kiedy spaceruje się po placu, kolumny o potężnym obwodzie dają wrażenie zamkniętej przestrzeni przez to, że się na siebie nakładają. Tymczasem kiedy podejdziemy do jakiejś fontanny na placu, kolumny zaczną się rozchodzić i możemy zobaczyć to, co znajduje się po zewnętrznej stronie ogrodzenia.
Kolumnada w Rzymie jest najsłynniejsza, ale nie jedyna, jaką mogą podziwiać wierni pielgrzymujący do różnych miejsc kultu.
Czytaj także:
Lourdes na południu Indii? Poznaj Sanktuarium Maryjne w Vailankanni [galeria]
W Sanktuarium Matki Bożej Różańcowej w Fatimie kolumnada złożona z 200 elementów łączy bazylikę główną z przyległymi zabudowaniami. Jej twórcą jest portugalski architekt António Lino, który pomiędzy kolumnami stworzył ponadto 14 ołtarzy ozdobionych ceramicznymi obrazami przedstawiającymi kolejne stacje drogi krzyżowej. Brak wśród nich jednak często spotykanej piętnastej stacji nawiązującej do zmartwychwstania Chrystusa.
Na kolumnadzie przy Bazylice Św. Piotra stoi 200 rzeźb, tymczasem na kolumnadzie w Fatimie znajdujemy ich 17. Cztery z nich, o wysokości ponad 3 metrów, upamiętniają wielkich portugalskich świętych, takich jak św. Jan Boży, św. Antoni Padewski (ur. w Lizbonie), św. Jan de Brito i św. Noniusz (Nuno) Álvares Pereira.
Czytaj także:
Bazylika św. Antoniego w Padwie
Pozostałe figury są mniejsze i przedstawiają innych świętych, prawie wyłącznie założycieli zgromadzeń zakonnych – wśród nich choćby św. Teresę z Ávila, św. Ignacego Loyolę, św. Szymona Stocka i św. Marcelina Champagnata.
Tekst pochodzi z hiszpańskiej edycji serwisu Aleteia
Czytaj także:
O tym, jak architekt katedry w Monachium zadrwił z diabła