Twoje dziecko jest wyjątkowo uparte? Oto 5 cennych wskazówek

Inwestowanie w dziecko to najlepsza inwestycja Twojego życia!

Wychowywanie dziecka, które jest uparte, może być wyczerpujące, jeśli nie będziesz staranny i twórczy. Albo jeśli nie zaufasz, że Bóg ma dobry plan dla Twojej pociechy. Im sprytniejsze dziecko, tym trudniejsze zadanie czeka rodzica.

Oto pięć wskazówek, dzięki którym zamienisz napięcie związane z wychowaniem upartego dziecka w radość.

1. Nigdy nie wdawaj się w konflikt charakterów

To podstawowa zasada, na której polega wychowywanie upartego dziecka. Konflikty Cię wykończą. Jeśli wygrasz, złamiesz wolę dziecka. Jeśli przegrasz, dziecko odniesie zwycięstwo nad Tobą. Twoim zadaniem nie jest pokazanie, kto tu rządzi. Zamiast bolesnych metod dyscyplinujących pomóż dziecku przekierować jego silną wolę ku dobru. Posłuży temu konsekwentne egzekwowanie podstawowych zasady panujących w domu.

Czytaj także:
Dziecko w stresie? Zobacz, jak je wesprzeć

2. Stwórz listę zasad panujących w domu

Koniecznie zanotuj te reguły. Młodsze dzieci nie udźwigną zbyt wielu zasad. Proporcje powinny być mniej więcej takie – jedna zasada na jeden rok życia dziecka. Czterolatkowi wystarczą cztery reguły. Jeśli masz wiele dzieci w różnym wieku, przygotuje tyle zasad, ile potrzeba najstarszemu. Umieść ten spis w centralnym miejscu domu, np. na lodówce. Powtarzaj reguły regularnie, przynajmniej raz dziennie. My powtarzamy je np. po porannej modlitwie. Kiedy dziecko złamie regułę, przypomnij mu ją.

3. Stosuj kary, które przyniosą osobistą refleksję, a nie ból

Istnieje pokusa, by na upartym dziecku wymuszać dyscyplinę. I pokazywać mu, kto tu rządzi. Kiedy dziecko testuje cierpliwość rodzica, automatycznie przychodzą pomysły standardowych kar, jak postawienie do kąta, pozbawienie deseru czy danie klapsa. Wielu rodziców nie może się opanować i krzyczy. A krzyk i klaps nie są rozwiązaniami na dłuższą metę.

Owszem, niemal natychmiastowo uzyskasz oczekiwany rezultat, dziecko się uspokoi, ale ostatecznie krzyk i kary cielesne prowadzą do konfliktu charakterów z dzieckiem. Jest w tym więcej szkody niż pożytku.

Czytaj także:
Czy możemy angażować dziecko w domowe obowiązki?

Dzieci potrzebują metod wychowawczych odpowiednich dla zdrowego rozwoju mózgu. Dlatego musisz być twórczy! Zamiast wymierzać odruchowe kary, jak klapsy czy pozbawianie przysmaków, wybierz metody dyscyplinowania, które wymagają od dziecka refleksji lub pozwalają mu zadośćuczynić za niewłaściwe zachowanie.

Jeśli dziecko jest złośliwe dla rodzeństwa, może wykonać obowiązki domowe lub zrobić coś miłego dla skrzywdzonej osoby. Starsze pociechy mogą napisać list z przeprosinami albo wypracowanie o zasadach, które złamały. Kary pisemne pełnią dwie role: pozwalają dziecku podjąć refleksję nad złym zachowaniem, a jednocześnie dają obu stronom trochę czasu i przestrzeni, aby odpocząć od siebie i ochłonąć.

Czytaj także:
Tylko Ty, Twoje dziecko i Wasze rytuały. To bardzo ważne!

Badania dr Joan Luby, profesor psychiatrii dziecięcej i dyrektor Programu Rozwoju Emocjonalnego Dzieci w Szkole Medycznej Uniwersytetu Waszyngtona w St. Louis, pokazują, że pozytywne metody (zamiast rugania i kar cielesnych) wpływają korzystnie na rozwój pewnych obszarów mózgu.

4. Przekieruj samolubne pragnienia

Pragnienia upartych osób są zwykle samolubne. Zadaniem rodziców jest przekierowanie skupienia na samym sobie ku dobru. Daj dziecku szansę przejęcia dowodzenia, nawet jeśli uparty trzylatek miałby panować nad sytuacją przez kilka minut.

Niech młodsze dziecko opiekuje się rodzeństwem, kiedy ty gotujesz obiad. Uparciuch w wieku szkolnym może zaangażować się np. w pomoc schronisku dla zwierząt, zarządzanie domową spiżarnią, opiekę nad starszą panią z sąsiedztwa. Starsze dzieci potrzebują realnych wyzwań, by móc wyładować swój upór. Może to być sport, rozwój naukowych zainteresowań, lekcje gry na jakimś instrumencie. Ważne są lekcje pokonywania granic. Obozy przetrwania, wędrówki czy spływy kajakowe to dobre propozycje dla upartych dzieci.

5. Łagodź upór czułością i miłością

Przy upartym dziecku łatwo się zmęczyć i sfrustrować, a w efekcie zapomnieć o byciu łagodnym, czułym i kochającym. Jeśli im tego nie pokażemy, jak nasze dzieci nauczą się być czułymi i łagodnym? Znajdź stałe momenty w ciągu dnia, aby czule dotknąć i przytulić pociechy, porozmawiać z nimi kochającym tonem. Dobrą okazją są chwile po obudzeniu, powrocie dziecka ze szkoły i przed pójściem spać.

Inwestowanie w dziecko to najlepsza inwestycja Twojego życia!

Tekst pochodzi z angielskiej edycji portalu Aleteia